sevmediğim bir huyum var . sevmediğim derken kötü bir huyum olduğunu düşünmüyorum ama beni üzdüğü için sevmediğim huyum diyorum . öncelikle insanlarla tartışan taraf hiç olmadım haklı olduğum durumlarda bile ağzımı açıp da insanlara hakaret edemem . çünkü şöyle düşünürüm o bana bunu söyledi kalbimi kırdı bende ona aynısını söylesem onun da kalbi kırılacak o zaman benim ondan ne farkım kalacak .bazen susmak konuşmaktan daha evlâdir .ama ben bu susma işini bazen değil hep yapıyorum galiba alttan alan , tartışma,hır-gür çıkmasını istemeyen,ortamı yumuşatmaya çalışan hep ben oluyorum .ama insanlar beni iyi niyetli görmek yerine çekingen , asosyal ,kendi haklarını savunamayan biri olarak görüyor .ben bilmez miyim herkesin içinde kötü bir huyuyla onu rezil etmeyi ama "kalp kırmak kâbeyi yıkmak gibidir " sözünü bile bile de gidip o gönlü yıkamam..

yani bu yerde haklısın herkese aynı muamele tabiki olmaz ama essege essek demeyince eşek essekligini bilmezmis benimde dilimin kemiği yok aglatirim ama adamına göre sevdiklerimin bi kredisi olur

3 yorum daha var, göster