sevmediğim bir huyum var . sevmediğim derken kötü bir huyum olduğunu düşünmüyorum ama beni üzdüğü için sevmediğim huyum diyorum . öncelikle insanlarla tartışan taraf hiç olmadım haklı olduğum durumlarda bile ağzımı açıp da insanlara hakaret edemem . çünkü şöyle düşünürüm o bana bunu söyledi kalbimi kırdı bende ona aynısını söylesem onun da kalbi kırılacak o zaman benim ondan ne farkım kalacak .bazen susmak konuşmaktan daha evlâdir .ama ben bu susma işini bazen değil hep yapıyorum galiba alttan alan , tartışma,hır-gür çıkmasını istemeyen,ortamı yumuşatmaya çalışan hep ben oluyorum .ama insanlar beni iyi niyetli görmek yerine çekingen , asosyal ,kendi haklarını savunamayan biri olarak görüyor .ben bilmez miyim herkesin içinde kötü bir huyuyla onu rezil etmeyi ama "kalp kırmak kâbeyi yıkmak gibidir " sözünü bile bile de gidip o gönlü yıkamam..

haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır .ben insanlara yapılan haksızlığa tahammül edemem ama bu haksızlık kendime yapıldığında o kadar sert olamıyorum belki de kolay affedebilen bir yapıya sahip olduğum için dir.hakkimi savunurum ama tartışma mesafesine götürmeden yaparım bunu maalesef karşı taraf benim gibi düşünmüyor @anonim_bayan yorumlarınız için teşekkürler bu arada.

3 yorum daha var, göster