anonim
İnsan sevince vazgecemiyor işte hep kalbinde kalsın istiyor dönmeyeceğini bile bile onun her hatasını affedip geri dönmesini bekliyor kabul etmiyor çoğu zaman yediremiyor yaptığı hataları ama kendi gururuna değil ona yakistiramiyor sevince üzülüyor üzüldüğünü bildikce daha çok seviyor insan şair oluyor insan sevince kimi zaman da yazar hiç yapmadığı şeyler yapıyor çünkü çok seviyor insan en çok da onu sevmeyenleri ama sonu hep hüsran diyor ki alamam nefes ama bilmiyor ki bu sözü söylerken bile nefes alıyor en çok can yakan da ne biliyor musun sen onun için canını ortaya koyarken o onca kalabalık arasında dayak yediğinde canın yandı mı diye bile sormadan gidiyor yaa işte bu koyuyor insana sevmekten vazgeciyor sonra kime guvenecegini bilemiyor artık insan...

Yorumlar

anonim
aslında gözümün içine baka baka yalan söylediğini ve hiç sevmediğini de biliyorum mesela ama bu duygu öyle bir şey ki insan konduramıyor. ya da kişinin kendi duyguları karşısındaki için de öyle olmasını istediği için mantıklı düşünemiyor insan. bakınız ben! tüm bunlara rağmen hala sevmem ise sanırım kendime yapacağım kötülüklerden biri. güven ise tamamen gitmiş durumda zaten. velhasıl kalbi acıyor insanın ama yaşıyor.