ben bu aya kadar hep dert dinledim herkesin derdini hepsi teşekkür etti onları dinlediğim için onların anlatması bitince hep sordular senin hiç mı derdin yok ben dinlerim dedim sadece anlatamam elbette bi çok derdim oldu tek bi kişiye anlatabildim bu zamana kadar beni çok sevdiğine öyle çok inanmistim ki sadece ona anlatabildim kendimi çok iyi bi hayatım yoktu belki ama o vardı beni çok seviyodu ya da ben o zamanlar çok inaniyodum ona ama öyle baglanmistim ki ona yalan söylemesine ihtimal bile vermiyodum ona güvendiğim kadar kendime guvenmiyodum öyle ki bazen kabus gördüğümde falan o yanimdaysa ona sarılıp değilse hemen onu arayıp onunla konuşup tüm korkularimi yeniyodum kısacası tüm dertlerimden tüm korkularımdan saklanmak için onun o sesindeki tenindeki nefesindeki ela gözlerindeki o kocaman limana tek başıma siginiyodum onun kaybetmekten öyle çok korkuyodum ki o tatillerde eve her gittiğinde ben korkudan agliyodum ya bi gün geri dönmezse diye velhasıl korktuğum başıma geldi buraya en son geldiğinde beni bi düşman gibi goruyodu onun için herşeyi yapmama rağmen bana nasılsın bile demiyodu bu beni öyle yaraladı ki sonrasinda fazla geçmedi beni bir ay içinde defalarca aldattı ben onun gözlerinden başka göze bakamazken o beni aldattı şuan ona tüm dertlerimi anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki ben ondan başkasına acilamadim içimi dokmedim ben ondan başka kimseyi sevmedim

eyvallah @degisikbiradam ne kadar nefret etsem de yaptığı bu şeyler için onun henüz ayrilmamizin üzerinden 1 ay bile geçmemesine rağmen başka biriyle nasıl mutlu olabiliyo düşüncesi beynimi kemiriyo ama yine de çok sağol bunu atlatacagima inandigin için

2 yorum daha var, göster