anonim
2 günde yaşadığım olaylar psikolojimi yerle bir etti. ameliyata girdim. çok değişikti. sonra bugün hastanın biri öldü. ben ise zamana ayak uydurmuş gidiyorum. duyguya dair ne iyi ne kötü tepki sıfır. anlamsız bakışlarla etrafı izliyorum sadece. galiba içimde psikoljik tramva yaşıyorum. şu sıralar anlamıyorum hiç bişeyi. her şeyi sorgulayan ben robot gibi oldum. çok yoruldum. omuzlarımda o kadar ağır yükler varki... o yüklerin altında kalmaktan ziyade sorumluluklarımı yerine getirememekten korkuyorum.... sanırım doğru kelimeyi buldum."korkuyorum". zaman ilerkedikçe büyüdükçe sorumluluklarım artmaya başladıkça onları yerine getirememekten korkuyorum.....

Yorumlar

maviyisevenadam
sen nasıl bir karar alırsan al gün gelicek bakmışsın onlara da alışmışsın ,onlara alısınca da tekrar gelecek sorumluluklarını düşünmeye başlayıp aynı durumu yasıycaksın,böyle olmaktansa anın tadını çıkar düşünme geleceği falan,herşey kendiliginden gerçekleşicek zaten emin ol.