belki ilk kez seni tanımayanlara anlatıcam, seni. nasıl başlanır, nasıl devam edilir pek bilmem. kafamın güzel olmadığı zamanlarda da çok yazamam zaten. çocukluk aşkı, ilk gerçek sevgili, ilk öpüşme, ilk sevişme, ilk tatlı atışma, kurulan ilk hayal, ilk utanma, ilk buluşma, ilk ayrılık.. senden sonra gelen herkeste biraz sen aradım ben. kimisine saçların benziyordu, kimisine gözlerin. kimi senin gibi laf sokuyordu bana, kimi aynı sen gibi ağlıyordu. kimi oldu çoğu zaman ki aynı senin gibi uyuyordu omzumda. kimi seni unutturacağını hissettiriyordu bana ama o kimi asla başaramadı bunu. herkeste biraz sen vardı ama hiç kimse tam sen değildi. ayrıldığımız günü hatırlıyor musun? sanırım sıkılmıştım ben senden. ee üniversiteli de olmuştum ya tabi, liseli sevgilimi pek s*klemiyordum açıkcası. saçma bir bahane bulup, terk etmiştim seni. inanır mısın senden sonra şu iki senede en az on beş kişiyle birlikte oldum. kapalı da vardı, açıkta. feminizm ayağına sadece sevişelim kadını da vardı, ayrıldık diye intihar edeni de. ayrıldıktan sonra tam sekiz ay hiç yazmadım ben sana. yine aynı ben sana ayrıldıktan sonra aşık oldum. aradım, bir süre açmadın. engelledin, haklıydın da. bir gün kafam güzel, liverpoolda yine eşek gibi içmiş manitayla eve gelmiş sızmak üzereydim ki telefonumda bir mesaj gördüm. kimsin? numaranın sonu 8026. aha lan dedim bana yazdı. manitaya dedim ben dışarı çıkıyorum az hava alacam, ağladı zırladı ama kaçtım evden. aradım, açtın. sesin, uykulu sesin... efendim dedin, kimsiniz. dedim ben '' altihaziran '' tanimadin mi? çat! o da ne. suratıma kapandı telefon. sekiz dokuz ay sonra sesini duymanın şokunu çabuk atlattım üzerimden. aradım, aradım, aradım. tam yirmi bir kere aradım ve sen her seferinde meşgule attın. açtın sonra. konuştuk. kıyamadın demek ki bana. tam üç saat konuştuk. telefonu kapatırken ara sıra arayabilir miyim seni dedim? olur dedin. o konuşmanın son konuşmamız olacağını bilseydim ölene kadar kapatmazdım ben o telefonu. sesini duyana kadar bir şekilde gidiyordu hayat. ama sesini duyduktan sonra her şey değişti. aşık olduğum kadını her gün her gece özlemeye başladım. uyuşturucudan başımı kaldıramayıp sana ulaşmaya çalıştığım dönemlerde çiğ köfte yemeye inmiştim ömürevleri adıyöreme. önündeki otobüs durağı var ya, seni tam bir buçuk sene sonra canlı kanlı orada görmüştüm işte. ama öyle kötü haldeydim ki, ne karşına çıkmaya yüzüm, ne de konuşmaya halim vardı. on on beş dakika bekledin orada. ben de seni izliyor, arkan bana dönükken sapık gibi fotoğrafını çekiyordum. sonra beni gördün. tedirgin oldun. anlamadım neden öyle davrandığını. ta ki o iç yolda bi bmw x1 durana kadar. seni aldı, oturdun, öptün. tam giderken bana öyle bir bakış attın ki. hayat hikayem orada bitti işte benim. sonraki her gün, ertesi gün yorgunluğunda yaşadım ben. uykusuz, halsiz. ama olsun, öyle güzel bir resmin var ki bende. o resme baktığım her an bana alti haziran :)

@seaa tek kitapla da yetinmezler, ikincisi üçüncüsü de cikarsa şaşmam..
üzüldüm senin adina ama bmw dedin ya, bir sey diyemedim. İşte mesele oradaki bmw galiba.. bu dönemleri de atlatirsin :)

10 yorum daha var, göster