her şeyi bi kenara bırakalım da, olmuyor. kimse onun gibi gülemiyor mesela. omzuma yattığında gözlerini kısıp bakamıyor kimse öyle. kimse saçını okşarken kedi gibi de sokulmuyor koynuma. güçlü ve dik duramıyor kimse yanımda. kimse dudakla yanağın birleştiği yeri öyle güzel öpemiyor ki. kimse özletmiyor kendini bu kadar güzel. kimse erkek adam ağlar mıymış hiç tezini çürütemiyor bu kadar güzel. kimse ismi alakasız, herhangi bir yerde geçince kalbi bu denli sıkıştıramıyor da. kışın kumdan kaleleri, şubatın çilek ağaçları, yaz ortasında turunçgiller, ortadoğunun çocukları, yetimlerin gülüşleri, öksüzlerin üvey anneleri. sahte mutluluklar, ruhsuz sevişmeler vesaire. kimse sen olamıyor, sen kimse olamıyorsun. bakmıyorlar senin gibi gözlerimin içine, akmıyorlar senin gibi yüreğime. sarmıyorlar bedenimi minik elleriyle. utanmıyorlar öperken, yalan konuşurken yüzleri de kızarmıyor, oyunlar oynanıyor. içimde sensizliğin koca boşluğu, yüzümde çaresiz sırıtığı, boş hayaller, boş ilişkiler, menfaatler, seviyesiz seviyeler. sensiz hediyeler. olmuyor, yine yalnızım. kaçıncı beden senden sonra? kaçıncı ayrılık? kaçıncı veda. sevemiyorum kimsenin yüzünü seninki gibi, düşünmüyorum, aramıyorum. cüzdanımda hâlâ o vesikalığın. atamıyorum. karadenizde zılgıt sensizlik, güneydoğuda tulum. rakısız bırakmak gibi trakya'yı, her yanım zulüm. gel, gel nolur, lütfen gel diyemem sana. ama içimde pişmanlığın senaryosu, sensizliğin cilt cilt romanları, acının galası var. olmuyor, yenildim. sana değil ama sensizliğe yenildim. ''muhtemel son çırpınışlar''

sevgilimle beni anlatmışsın resmen ve bunu okuyunca bir kez daha özledim. bir süredir görüşemiyoruz ve bu yazdıklarını okuyunca ilk arabaya binip yanına gidesim geldi.

4 yorum daha var, göster