düşünün ki yeşil bir elma yediniz ve biri çıkıp diyor ki "hayır o elma kırmızıydı." sizin yediğiniz elmanın rengini sizden daha iyi bildiğini iddia ediyor ve sanki siz yalan konuşmuşsunuz gibi de ısrarla bunu tekrarlıyor. siz elmanın yeşil olduğunu söylüyorsunuz fakat elmayı yediğiniz için de bunu kanıtlayamıyorsunuz. karşınızdaki şahıs sizin dediğinizi kabul etmiyor, kendinizi inandıramıyorsunuz. İşte son zamanlarda insanlarla aramdaki ilişki verdiğim örnekteki gibi. yapmadım diyorum hayır yaptın deyip diretiyorlar, olay geçmiş zamanda kaldığı içinde kanıtlayamıyorum. karşımdaki insan da inatlaşınca sinirleniyorum. beni benden daha iyi biliyorlarmış gibi konuşuyorlar. yapmadığım şey için suçlanıyorum, alttan alacak sabrım tükendiğinden hazmedemiyorum. sinirlendiğim içinde haksız duruma düşüyorum. İnsanlarla arama mesafe koymamak için kendimi zor tutuyorum. bu durumdan o kadar yoruldum ki, daha ne kadar böyle sürecek ve ben daha ne kadar sabırla olabileceğim bilmiyorum. uzun bir yazı oldu kusurama bakmayın lütfen.

neye ve kime göre kötü olursun ki? afedersiniz ama onlar kim köpek? hayatında senden daha kıymetli insan değillerdir sonuçta ailen bile değil. ve hayatımızdaki insanların çoğu geçiciyken bu denli sevmemeliyiz belki de. yani sevelim tabii ki ama bi gün onların bizimle olmayacağına kendimizi inandırarak sevelim, bence öyle daha iyi. yani bi gün giden taraf olurlarsa kafanda kendini buna hazırlamış olursun. özetle senin hayatında senden daha değerlisi ve ya önemlisi değiller 😇

6 yorum daha var, göster