anonim
bu zamana kadar gönül işlerinde çok seçici oldum. asla yüreğimi pır pır ettirmeyen birisine göz ucuyla dahi bakmadım.sevgilim olsun gezeyim tozayım diye düşünmedim çünkü gönül işi dediğin böyle planla programla olmuyor arkadaş.şu çocuk yakışıklıymış şu çocuk zenginmiş vay bee diyen kızlardan hele hiç olmadım.en konuştuğum insan farklı bir şehirde okuyordu ama aynı bölüme mensuptuk.her şeyden önce muhabbeti zevk veriyordu hoştu.birbirimizin dilini anlayabiliyorduk.her zaman da karşımda ki insanlar hep böyle olmuşlardır.üniversitede ki ilk senem ve cehennem çukuru gibi beni bayan bir yerde dişimi sıkarak zamanın geçmesini bekliyorum. memleketimi çok özlüyorum ailemi annemi.. burda olduğum her an burdan şu gün nasıl olsa eve gideceğim dayan diye geçiyor. okulumdan arkadaş edinemedim.hukukçudur deyip geçmeyin cidden oturup iki kelime konuşulabilecek insan sayısı öyle az ki.oysa ki sınava hazırlanırken ne güzel hayallerim vardı.onlarca kitap okuyup,bilmediğim birçok yere gidip,deneyimlemediğim çok şey yapacaktım.değişik bir dünyam var ve asla klasik bi hayatım olmasını istemiyorum.sessiz sakin ama bana özel benim olan bir hayatım olmalı gerçi hali hazırda biraz da öyle.şunları yazdıktan sonra diyorum ki kendime de şaşırarak şu platformda oturup iki kelam edilebilecek insan yok mu ki ? gerçi burayı da canım sıkıldığı için okuyorum insanlar burda nasıl tanışır eder bir fikrim yok.sadece benim ruhumu paylaşabileceğim bir insana ihtiyacım var.üşenmeyip okuyanlara teşekkür ediyorum.burada mutlu olacağımız günlere inşallah..

Yorumlar

girgirina
üşenmeden okudum:)teşekkürler.birazda daha pozitif bakın bence.iki kelam edebiliriz tabiki.dediğiniz gibi olurmu bilemem ama cok guzel bir arkadas olurum.umarım daha iyi olur sizin için.belli mi olur belki bir gun kahve bile içebiliriz:)