İsmini bilmiyordum, seni sevebilecek , kendimi sana sevdirebilecek cesaretim yoktu, öğrenmek istemedim korktum.uzaktan sevebilirdim. sonra nasıl olduysa onun da bana birşeyler hissettiğini sandım dahası ta en başından böyle hissettiğimden bende onu sevdim. oda beni seviyorsa bütün korkularımı, acıyan yaralarımı , görmezden gelip hayatımda hiç yapamadığım kadar cesaretimi toplayıp ismini öğrendim yüzyüze konuşamadm sosyl hesbndn yazdm.
ellerim kırılaydı, telefonum bozulaydı, uykuya kaladım da o gün ona onu sevdiğimi demeseydim. öyle uzaktan seveydim.çiçek çocuk elma misali.
benim onun için bir yabancı olmam,onun beni sevmemiş olması değilde
gönlümün yanılmış olması canımı çok yaktı,
o günden beri ne hislerime gözlerime ne bileyim kendime inanamıyorum.
sanırım rabbimin bir imtihanıydı bu,
neden niye nasıl sorularını artık sormuyorum. İlk defa olunca insan acemilik çekiyormuş. sevdim sevilmedim.
seviyorum, unutmaya değil sanırım uyanmaya ihtiyacım var.😢😭😭😖
şimdilerde deli gibi kaçıyorum ondan ...

bunu ben de yapmıştım ama o günlerde kızdığım bugün ise tebrik ettiğim bir davranışla karşılaşmıştım başkasına aşığım demişti iyi ki öyle söylemiş, o öyle söylemese bu kadar kolay un ufak olmazdı. teşekkürler koca yürekli öğretmen

3 yorum daha var, göster