İsmini bilmiyordum, seni sevebilecek , kendimi sana sevdirebilecek cesaretim yoktu, öğrenmek istemedim korktum.uzaktan sevebilirdim. sonra nasıl olduysa onun da bana birşeyler hissettiğini sandım dahası ta en başından böyle hissettiğimden bende onu sevdim. oda beni seviyorsa bütün korkularımı, acıyan yaralarımı , görmezden gelip hayatımda hiç yapamadığım kadar cesaretimi toplayıp ismini öğrendim yüzyüze konuşamadm sosyl hesbndn yazdm.
ellerim kırılaydı, telefonum bozulaydı, uykuya kaladım da o gün ona onu sevdiğimi demeseydim. öyle uzaktan seveydim.çiçek çocuk elma misali.
benim onun için bir yabancı olmam,onun beni sevmemiş olması değilde
gönlümün yanılmış olması canımı çok yaktı,
o günden beri ne hislerime gözlerime ne bileyim kendime inanamıyorum.
sanırım rabbimin bir imtihanıydı bu,
neden niye nasıl sorularını artık sormuyorum. İlk defa olunca insan acemilik çekiyormuş. sevdim sevilmedim.
seviyorum, unutmaya değil sanırım uyanmaya ihtiyacım var.😢😭😭😖
şimdilerde deli gibi kaçıyorum ondan ...

sen sevmişsin, kotü veya utanilacak bir sey degil yaptiğın. kaçma kimseden, sonuçta sevgine karşılık gelmemesi normal. alisırsin zamanla 😆 ben alistim sahsen 😅 daha kötü seyler de olabilirdi. boşver yaşanmiş tecrubelenmiş gerisi önemsiz. bir ani kalpte, ne yapsan cıkmayacak. o zaman anılarını doğru şekilde hatirla tecrubeye çevir 😆

3 yorum daha var, göster