anonim
buraya ilk kez yazıyorum kimseye anlatamadığımdan çok sisdim bari yazıyım dedim çoğunuz ne hissettiğimi anlamiycaksiniz zaten alıştım artık buna artık insanlar empati nedir bilmiyor herkesin tek derdi kendisi ben bunu geç öğrendim sanırım orda kaybettim .ilk askinizi hatırlıyor musunuz benim ilk askım ilk sevgilim bu şehirde oldu çok sevdim ama öyle içi boş klişe sevgiyi kastetmiyorum dört yıldır bir gram eksilmedi sevgim ,her gece (abartmıyorum)uyumadan son uyanınca ilk aklıma gelenim kavgalı yada barışık fark etmez her gece istisnasız rüyamda gördüğüm gün içinde her an yanında olduğum ayrı kaldığımız 5dakikada ozleminden öldugum insan mutsuzda olacaksam da onunla oluyum hasretine dayanamam dediğim son zamanlarda ki anı değişmesiyle bana iliskimize yaptığı her turlu eziyete çıkardığı her soruna cozum bulmak icin uğraştığım 4yildir bu şehirde birbirimizin her şeyi olup emek verip bu günlere getirdiğimiz iliski bir gecede bitti "aldattı " bu kelime üzerine hiç bisey söylemek istemiyorum admin paylaşır mi üşenmeyip okuyan olurmu bilmiyorum ama olursa bir tek şey istiyorum nolur yapmayın kimseyi sizi sevdiği icin pişman etmeyi nefes almasına engel olmayın çevrenizde görüp de susmayın hiç bi insan altilmayi hak etmiyor bu kadar basit bi toplum haline gelmeyelim insan insana bunu nasıl yapar ayrıca kimse yaşattığını yasamadan olmez diye umuyorum

Yorumlar

ceyrekmuhendis
senden tek bir ricam var. hayata, insanlara küsme. kalbin kirlenmesin tek dileğim bu. ben o kini, zehri zor attım içimden. sen yapma bari. toparlan ve üzülme. çünkü üzülmesi gereken kesinlikle sen değilsin.