gençlik öyle bir yazdır ki ne yurt ne ev ne oda yalnızca gökyüzü yeter insana... belki de odanın üstümüze üstümüze gelmesi bundandır kim bilir nefeslerimizin kesilişi umutların tükenişi ansızın beliriveren ağlama hissi... ama görünce gökyüzünü açınca pencereyi duyunca kuş cıvıltılarını o toprak kokusunu çekince içine şükredecek ne kadar çok şey var deyip içindeki körelen duygular yeniden yeşerir tam da yeşermenin mevsiminde... daralan ruhumu dize getirmenin rahatlığıyla yazdığım bu yazıyla hepinize iyi geceler...😊✋

5 duyu organimizin farkli nesnelerdeki farkli hisleriyle mi mutlu olacagiz yani mutluluk bu kasar basit mi

hava uzun suredir karanliksa cicekler solar ve solan cicekler bir daha acmaz

4 yorum daha var, göster