ladylazarus
tchaikovsky-autumn

bazen,herkesin, hayatıma girmiş ya da hayatımın dışındaki herkesin bir şekilde bir yerinden tutunabildiğini görüyorum.bense beceremiyorum bunu..

hep aynı yerdeyim.kaldığım yerde bile değil,daima en başında.. kaldığım yer yok,hiç başlamadım.

nefret ettiğim, aptal olduğunu düşündüğüm bu insanların, böylesine usanmadan, istekle var olabildiğini görmek mutsuzlaştırıyor beni. bense çizdiğim bu kayıtsız varoluş çizgisinde, insani tüm his ve eylemleri reddediyorum.

reddedişim yorgunluğumdan ve bu tanrısal bir yorgunluk.

tek isteğim, herkesten uzak, silik bir yerde - yer diyorum çünkü burası kesinlik kazanmış bir mekan değil- tüm zamanımı hayal ederek ve kitap okuyarak geçirmek.

dostoyevski haklı, anlamak ağır bir hastalık.

Yorumlar

camfincan
senin entellektüelvari özelliklerin olmadan var olabilen insanlar tanrısallaştırdığın özellikleri önemsizleştirmesi canını çok sıkmış olmalı. bu yönünü itici bulmakla beraber zaman zaman aynı şeyleri hissetmem de benden bir itiraf olsun. yine de hayatı ensesinden yakalayamadıktan sonra kolumuzun tanrısal gücünü ne kendimize ne de başkasına kanıtlayamayız öyle değil mi?