sınavım var ama ben ders çalışmak yerine geçmişi hatırlıyorum . açmışım kumral'dan bir şiir geçmişi yad ediyorum . o zamanlar deli gibi allah'tan aşkı dilerdim .... aslında o kadarda büyük değilim 22 yaşındayım ama özlüyorum o günlerimi ama nerden bilebilirdim ki aşkı isterken günahlarında peşi sıra geleceğini, ben aşkı hep sürecek sanırdım , ben yüreğimin hep deli gibi çarpacağını sanırdım, hep güveneceğim sanırdım, aşk bitince başka heveslerin peşine düşüyor insan ona bağlı kalmak için ... neden böyle bir şey yapar ki insan... şimdi ise pişmanım ... ama yaptıklarımın cezasını çekeceğim ... allah'ın adaleti bu olsa gerek ... teşekkür ederim allah'ım şimdilik gözyaşlarımla ödüyorum bu hesabı ... korkuyorum allah'ım bir daha gülemem diye ...

neden başımıza kötü birşey geldiği zaman hep günahlarımıza kefaret olarak görüyoruz ki başımıza gelen güzel şeyler gibi onlarıda niğmetten saymalı, ' günah veya hata pişman olup töbe ettiğin an' kabul edilir yani sen bütün kalbinle allahın yüceliğine merhametine inanırsan allah tealada sana inanır o kulum beni nasıl tanırsa ben ona öyle icabet ederim diyor imtihan dayız ve bazen zor sorular çıkıyor. hayat hep mutlu olmak için var olmamış ki. samsun da bile sabahtan akşam a kadar kaç kez hava değişiyor. bizde bi güleceğiz bi yağacağız bazen esip gürleyeceğiz. bizde doğanın havanın topragın bir parcasıyız.yani biz insanız, hata yapmamamız imkansız.
yani gerçekten pişman san hatanı farkedip af dilediysen. o seni affetmiştir.
evet insan bazen kendini affedemiyor, işte bu anlar kendinden kurtulmak için büyük bir fırsat. ne kadar acz olduğunu farket ve kendini teslim et. gözyaşların bir cezanın bedeli değil sadece yanlış yazdığın bir cevabın silgisi gibi düşün. yani henüz sınav bitmedi kimsenin sana biçmis olduğu puana tamah etme.

1 yorum daha var, göster