yoruldum başkalarının istediği gibi yaşamaktan mutluymuş gibi davranmaktan ..
şu dünyada kaç şehir kaç ülke gezdim yine de kendime benzer bir insana rastlamadım. sanki 22 yaşında değilde 222 yaşındaymışım gibi ruh eşimi beni anlayacak bir insanı arıyorum..
bilmiyorum belki erken yaşlandım belki erken beyazlar düştü saçıma ama aramaktan anlaşılamamaktan rol yapmaktan yoruldum şimdi herkes finalleri veyahut hiç olmamış sevgililerini bahane ederek hayat çok zor diye dert yanıyor.. bense beni anlayabilecek insanlar arıyorum akşamın şu saatinde bilmem kaçıncı defa yaradılış amacımı sorguluyor bu dünyada benim gibi kaç kişi var merak ediyorum .şu ana kadar olan sevgililerim ve hatta şu an evlenmiş olduğum eşim dahi beni anlamıyor. maalesef insanlar bunu yine yanlış anlayarak egoya bağlıyor halbuki gerçekten beni anlasalar benim en büyük düşmanımın kendim olduğumu görürler.
yalnızlık asıl bu olsa gerek gerçekten zormuş bu illet.

önce sen kendini anlamalısın ki karşındakiler de seni anlasın