sevdiğim insan bu yaz evleniyor. ayrılalı baya zaman oldu ama hala onunla yaşadığım zamanları, onu, yüzünü bi türlü aklımdan çıkaramıyorum. seni ne olursa olsun bırakmam benden kaçışın yok sen benimsin diyen adam şimdi bir ömür başkasının olucak. o gitti gideli kimseyi almadım hayatıma girmek isteyenler oldu ama birini unutmadan başka birini hayatına almak ne kadar doğru ki ben sevdiğimin bana yaptığı kötülüğü kimseye yapmıcam. karşısına geçip ne oldu bana bunları söyleyen adama noldu diye haykırmak istiyorum ama boş biliyorum. onun evleneceğini öğrendikten sonra biri evlilik gelinlik düğün yüzük dediği zaman içimde oluşan sızıyı titreyen sesimi dolan gözlerimi anlatamam. İçimden bir şey kopup gidiyor hissediyorum. sevdiğimin nişan fotoğraflarına baktım ben keşke kör olsaydım da görmeseydim bile dedim. evet sevmemem gerek biliyorum çok acı çekiyorum ama kalbe gerçekten söz geçmiyormuş. tek isteğim uzun süre uyumak günlerce aylarca belki taa ki onun düğünü bitene kadar. böyle beklemek çok daha zor. bugün mü yarın mı evlenecek diye beklemek zor. allahım kurtar beni bu durumdan. bu da benim sınavımmış demek ki allah daha beterlerinden korusun. allah hepimizi sevip ümit verip sonra da yarım bırakan insanlardan korusun. tek isteğim benim çektiğim her acının aynısını yaşasın. geriye dönüp baktığında ben de zamanında bunları yaşatmıştım şimdi daha iyi anlıyorum desin.

benzer bir duyguyu ben de yaşadım. belki de böylesi daha hayırlıdır diye düşündüm sonradan. daha sonra da hayat kısa dedim. belki de ileride bu üzüldügum zamanlar için neden üzüldüm diye soracağım dedim.

6 yorum daha var, göster