İçini dök diyorsun, dökeyim.şu an berbat bir haldeyim.bütün geceyi ağlayarak geçirdiğim için gözlerim acıyır, bakamıyorum..sebebi ne mi? aslında bir sürü sebep var. birazcık mutlu olunca bin kat burnumdan gelmesine hala alışamadım.okulum bitti ne halt edeceğimi bilmiyorum, atanma ümidim zaten yok. maddi manevi çökmüş durumdayım. beceriksiz, bir halta yaramayan birinin tekiyim. kendime bu kadar hakaret ettiğim yeter mi? yetmez. her şeyin sorumlusu ben değilim elbette.en başta beni anlamayan, benimseyemediğim ailem sonra sistem, tanıdığım yanlış insanlar. ama en büyük suçlu benim. niye mi hala aptal gibi başkalarının mutluluğunu düşünüp aman onlar üzülmesin diyerek yaşıyorum. kendime değer vermiyorum. sevgilim her zaman her durumda yanımda oldu ardım sıra ona da eziyet ettim.katlandı, öf demedi hiç.her derdimi kendi derdi gibi sahiplendi. zaten o da olmasa şu berbat hayata devam edebileceğimi düşünmüyorum.yüzümde ufacık bir tebessüm oluşsun diye dünyaları vermeye hazır olan adam, iyi ki varsın.sen olmasan tutunacak bir dalım, hayata dair bir umudum kalmazdı.tek korkum senin de değişip bir gün beni yalnız bırakman..

cevap veren anonim arkadaşımıza katılıyorum. az insan ters orantıda çok mutluluk getirir. senin hayatında eşim, dostum, sevgilim, abim, babam diyebileceğin bir sevgilin var. boş ver onun dışında gerisini takma. atama mevzusu da tek sana sorun olan bir mesele değil 500 bin kişiyiz sadece %5'imiz hallerimize kavuşuyoruz ya da hayal olarak görüyoruz. belki de kendini meb diye şartlandırmamalısın. çok şeye sahipsin ama farkında değilsin, umutsuzluğa kapılmışsın e o da normal mezun oldun sudan çıkmış balıksın şuanda :)

30 yorum daha var, göster