uzmeyinbeni
merhaba omü dedikodu ailesi
bugün düşündümde hep aynı şeyleri takmakmaktan hayatımı etkileyen olayların üzerine perde çekmişim unutulmaya terk edilmiş bir anımı buraya yazıp ölümsüzleştirmek istedim öyle çok iyi bir anı değil benim için ama iyi şeylerde katmadı değil.
yaramaz bir çocuktum herkesi yıldıracak cinsten şuanki halimle çocukluğum arasında dağlar kadar fark var.arkadaşlarımla gezerken terk edilmiş bir katlı ev gördük ve ev o kadar eskiydiki içi dikenlerle doluydu evin çatsı yoktu tepesine kadar dikenler uzanmıştı. dikenlerde böğürtlenler vardı tabi çocukluk canım çekti çıktım evin en tepesine bir taraftan topluyorum bir taraftan yiyorum derken ayağım kaydı dikenlerin üzerine düşecektim ki bir çiviye tutundum. ama nasıl korkuyorum düşeceğim diye dikenler bir yandan bir yandan onların içinde yılan olabileceği düşüncesi dikenler o kadar sık ki kurtulmam imkansız kesin yara almadan kurtulamayacağım bir görüntü. derken kahramanım geldi yoldan bir amca çıkıp elimden tuttu kurtardı beni. kendisine nasıl teşekkür edeceğimi bilemedim tarifsiz bir mutluluk ve daha o yaşta anladım yaşamanın bu kadar kıymetli ölümünse her an kapımda olduğunu.

Yorumlar

bayhuysuz
gerçekten güzel bir anı insan eğlenmeli gülmeli ama ölümü de unutmamalı bunu buraya yazman çok iyiydi örnek olur inşallah