biraz yoruldum sanki hep başkalarını üzmemeye,kırmamaya,incitmemeye çalışmaktan.evet yoruldum hemde o kadar çok yoruldum ki nefes alamıcak kadar kalbim sanki dayanmicak gibi oluyor bazen.değer verdiğim sevdiğim kim varsa herkes ama noksansız herkes beni kırabiliyor ama ben yapamıyorum.sonra gelip bişi olmamış gibi devam ediyoruz bazen belli etmiyorum ama bende artık sıkılmaya başlıyorum.bende herkes gibi olmak istiyorum bazen ama olamıyorum.nedendir bilinmez çok denedim ama olmadı hep vizdan azabı duydum.bu böyle gelmiş böylede gider sanırım ama demem o ki benim gibi olanlar için hayat gerçekten bazen çok dayanılmaz bi hale geliyor.ama sessizliğimi bozmamaya içime dökmeye kuytu köşede ağlamaya devam edicem.erkek gibi ağlicam hemde sesimi içime gömerek hıçkıra hıçkıra...

İnsanlara karşı içinde olanları biriktirme. İncitme kimseyi ama sende uygun bir dille kendini ifade et. biriktirdiklerin sonra çok daha kötü bir hal alabilir. hiç istemediğin şeyler yaparsın. o zaman bırak incitmeyi karşındaki paramparça olur.

5 yorum daha var, göster