sev hayatını. İyilikleriyle sev. güzellikleriyle sev. yaşattıklarıyla sev. sana öğrettikleriyle, seni zorladıklarıyla, senden götürdükleriyle sev. hatta içindeki sıkıntılarla sev hayatı, vardır bunları yaşatanın bir bildiği, yaşattıklarının içinden sana anlatmak istediği. her sıkıntı nasılsa bitecek, yerini sevinçler alacak. gelecek sevinçlerin uğruna, hayatı seni bekleyen sevinçleriyle sev.ama kimse icin üzme kendini. çünkü sevdiğin kadar sevilmiyorsun maalesef.hayatını yaşayabilirsen yaşa,gitmek istedigin yerlere git içinde kalan çocukluklarını al koy bavuluna ve git al yanına bir kitap bir cadir ve birde eski bi radyo herkesten uzak,sadece kendinle ilgilen kendine iyi bak çünkü sana senden başka bakan olmaz unutma...

çok güzel söylemişsin de, uygulamak pek mümkün değil malesef. çok zor.. unuttum dese de insan olmuyo işte.beyin bunu söylese de kalp, kalp içinden atamıyo işte bu sevgiyi. tabi kişileri beynimizin ,hayatımızın merkezine oturtan bizsek, unutmanın da bir yolu olmalı.

sevdiğin kadar seviliyorsun.
madem tek sevmelerin limiti sevilmekle genişliyor.🤔 bil ki sonsuz bir sevgiyle merhametle yaratıldın. alabildiğince sev.
sonsuzdan ne eksilir. zira hep kendine harcama sen tükenirsin seni seveni de hatırla. kimse için üzülmeyeceksen kimseyide sevemenin de anlamı yok.
kaybedeceği şeyi olmayanlar üzülemezler.
üzülebiliyorsan biri için bir şey için içinde bir insan kalbi taşıdığındandır.
sev hayatı içinde ki tüm mevsimleriyle , hüznüyle mutluluğuyla acısıyla.
sizi bilmem ama ne zaman ben sevdiklerimin sevinci olunca , onları sevindirince mutlu olabiliyorum. o nedenle nere gidersem gideyim mutlu olmak ise niyetim valizimde başkalarına götürebileceğim sevinçler olmalı başkalarının sevinçle beklediği olmalıyım.