üstümde kaç gündür tuhaf bir his var.anlamsız yada anlamlandıramadığım.kimseye tahammülüm yok.kendime bile.en ufak şeye ağlıyorum konuşmadan sadece sevdiklerime sıkıca sarılıp, ağlamak istiyorum. zaten anneme her sarıldığımda ağlıyorum.kimse ağladığımı hissetmesini desemde buna hıçkırıklarım engel oluyor.çözemiyorum.ortada bir sıkıntı da bulmuş değilim.bilmiyorum, sadece bilmiyorum.

aynisi 6. sinifa baslarken olmustu yeni yere tasinmistik kendimi cok zavalli hissediyor ve hep korunmak istiyordum

hislerin nasil peki aglarken

çaresiz @iyikalplipsikopat

bazende hobi olarak ağlamak lazım

oncelikle bu en fazla 1 2 ay icinde gecicek bunun disinda kendine guven kazanman lazim bu caresizlik ve zavallilik hissi insanin kendisini tanimamasindan oluyor kimlik bunalimk bir cesit