hayat ne kadar garip bir anda hiç beklemediğimiz şeyler oluveriyor,bugün size birinin hayatından ufak bir hikaye anlatma gereği duydum.azad tı ismi diyarbakırın küçük bir köyünde dünyaya gelmişti esmer güzel bir çocuktu güzel ümitleri tazecik bir kalbi vardı.pasta ustasıydı bu kişi çocuk yaşta o mesleğe atmıştı kendini başarılıydıda işini hakkını vererek yapıyordu bu işi,bir gün bir televizyon haberiyle hayatı mahvolmuştu o güzel annesini ve dört küçük kardeşini kaybettiğini bir televizyon kanalının haber bülteninden ögreniyordu ki ne gariptir böyle birşeyle yüzleşip zamanla kendine yeni ve güzel bir hayat kurmak için farklı şehirlere yelken açıyordu gezmediği görmediği yer yoktu okumayıda severdi aslında tanışmamızda bu şekilde olmuştu temmuz aylarının sonlarına doğru hayattan bunalıp ailemin yanına tatile gitmiştim aslında pekte kendi isteğimle olan bir tatil değildi sırf ailemi görmek için datçaya gelmiştim,sahilde gitar ve müzik pako,papaz,serap,serpil,halise,alican ve daha ismini saymadığım birçok kişi bir çember şeklinde hayatın bizi nasıl böyle güzel bir cennet olan datça attığını birbirimize anlatırken birden ince kırık sesiyle azad çıktı ortaya o ilginç ve trajedi dolu hikayesini anlatmaya başlamıştıki herkes o an en güzel kaçış olan sessizliği tercih ettik.evlenmek güzel bir yuva kurmak istiyordu azad nitekimde bunu başarmaya çok yakındı ne yazık ki evleneceği kişi nikahtan bir gün sonra başka birinden olma iki çocugunu azada bırakıp başka birine gideceğinden habersizdi azad birde not vardı 'bu çocuklara senden başka kimse bakmaz azad ! ' işte böyle bir hayattı diyarbakırlı azadın hikayesi dün evinde boynunda bir ip ile bulundu azad hayata gözlerini yumdu.bu onun için bir tercihti ama hepimiz için kötü bir haberden başka hiç birşey değil nurlar içinde uyu güzel dostum iyiki seni tanımışım benden büyük olmana rağmen abi dememi istemeyen senle ben kardeşiz baksana sen benden büyük duruyorsun diyen güzel kalpli arkadaşım oralarda kendine iyi bak...