bizimkilerin genlerinde sulugözlülük olduğu için beni de etkiliyor. liseden beri uzakta okuyorum, insan 8 senede alışır evladından uzak kalmaya ama yok alışmıyor annem. tatilde 1 hafta falan evde kalınca pek etkilenmiyor ama yazın uzun süre birlikte vakit geçirince ayrılık zor oluyor, otogarda beni uğurlarken yalnızca gözleri dolsa iyi araçtan dışarı bakıyorum ağladığını yüzünü gözünü sildiğini görünce ben de dayanamıyorum bazen hahah. hatta bir keresinde, sanırım lise 2'deyken, okulum da İstanbul'da tabi trenle sirkeci'ye geçiyordum oradan vapur falan yolumu buluyordum. neyse, annem uğurlamaya geldi tabiki, ağladı yine, sonra trene bindim tren hareket etti ben de dayanamadım başladım ağlamaya. ühü ühü diye ağlamıyorum tabiki sessiz sedasız ağlıyorum, trende bir amca da beni gördü diyor ki oğlum sen kayıp mı oldun niye ağlıyorsun sjskksks bazen kendi kendime karar alıyorum bir daha beni yolcu etmesine izin vermeyeceğim böyle olmaz diye ama uygulamaya koyamıyorum sjskksks