mimarlique
hastalıktan mı bilmiyorum ama kendimi çok çaresiz hissediyorum, yıllardır ben hasta olmam bana bir şey olmaz derken bir anda gelen halsizlik ve sonrasında yaptığım hiçbir eylemden zevk alamama şu saatte titreyerek köşeye kıvrılmama neden oldu, her sıkıntıya düştüğümde aradığım ailemi aramak bile zor geliyor şu saatte, ciğerlerim ağrıyor, nefes alış verişim değişti, her şeyi çok takıyorum, hocaların yaptığı adaletsizlikler karşısında kendimi yalnız gördüğümde oluşan sinir ve gurur beni bu noktaya sürükledi, uzun zamandır okuldan eve gelip kapıları yumruklayarak ağlamamıştım, bazıları için güllük gülistanlık geçen okul hayatı bir hayli çekilmez oldu benim için, nedense herkes gibi geldiğim kritik günlerinde sadece bana çok eksik yazılması bazen intiharı bile düşünmeme neden oldu, güçlü bir insanım, düşünerek hareket ediyorum fakat her geçen gün aklıma takılan şeylerin katlanmasıyla her saniye aklımda 40 tilki ayrı oynar hale geldi, hiçbir yere odaklanamadığım için çekilmez oldu her şey, bana kalsa gerçekten savaşmaya ara verip hocalara karşı olan duruşumda biraz ara verme vakti fakat arkamda beni destekleyenleri, ailemi gördükçe bu kararı da veremiyorum, bilmiyorum neler olacak zaman ne yaşatacak bize fakat ev arkadaşlarımla bile dertleşemediğim şu vakitte ailem yerine koyarak sizlere biraz içimi döküp sessizleşmek istiyorum, gecenin sonunda en azından sabahı görmek umuduyla başka bir umudum kalmadı.

Yorumlar

mihrimah🤘
mimar kendine gel ,İlık bir duşa gir.
titrediğine göre ateşlisin.
sonrasında sıcak bir çorba iste arkadaşlarından yahut ballı zencefilli bir çay.
hiç olmadı bol limonlu bir siyah çay.
Police in Wonderland
yarından itibaren izinliyim canın ne zaman sıkılırsa atla gel. çayın çorban hazır. tamam mı canım benim?
mimarlique
eyvallah abi sağolasın ama işte pazartesiye bin tane şey getirmem lazım bu gece halledip yarın kahvaltıya gelecez inşallah :)
hackdoor
kardeşim sen canını sıkma bu kardeşin hep arkanda 👍 yarın zaten stres atarız