bugun guzel samsunun cirkin iklimine maruz kalmasam daha iyi gecebilirdi.tum gunum evde gecti ve yine bozuk psikolojimden ve de onunla birlikte daha yikici olan yalnizligumdan karamsarliga nefrete boguldum hayata karsi olumlu hissettirecek eglendirirken ogreten seyler izledim anladim ki her sey perspektif

"baktiginda ne goruyorsun?"

aci-tatli iyi-kotu savas-baris sevgi-nefret

hayir baktiginda gordugun sey sadece gozlerinle ilgili baktigin seyle degil.peki gozlerin senin kontrolunde mi?hayir

yasamdaki adalette bu kadar iste her sey sansla alakali tum caba sansi yakalamak icin kiminin kosarak zor yakaladigi sey kiminin ayagina geliyor veya coktan sahip oldugu bir sey oluyor.para guzel saclar iyi bir fizik ya da saglik gibi gerek fiziksel gerek zihinsel gerek psikolojik

sorgulayabilen bir zihin icin bu gri ve kasvetli dunyada huzur mumkun degil.uykuyu sevmemizin nedeni veya cennet tanimlamalarimizin tamami stresten sikintilardan sinirlardan uzak olmakla ilgili.kendi icinde savasan bir kisinin dis dunyasi mukemmel olsada huzuru bulamiyor tam tersi ici barisik olan birinin disi savas alani olsada huzurlu olabiliyor.hayir para mutlulugu satin alamaz gibi bir klise degil bu cunku para zamani satin alir ve zaman her seyin ilacidir.bu huzurlu bir zihinle alakali.nedir bu formul?

birakmak.sadece birakmak istemek veya istememekle ilgili degil onlarin ustunde cunku bir arzu degil tam tersi bir vazgecis olgunlugun ulasabilecegi son nokta.kapilmamak uymamak sadece izlemek.dusuncelerimizle bogusarak degil onlari izleyerek huzur buluyoruz ve cehaletimizin farkina boyle varabiliyoruz

istekler arzular nefret ic dunyada bir savasa neden oluyor.egolar arasi savas.vicdan ile id in savasi bunlar arasinda secim yapamayan egonun duygusal karmasikligi ve ordan oraya suruklenen insan.bunu biliyorum ama birakamiyorum iste.yolu bilmekle yolda olmanin farkidir bu.ben o kadar olgun degilim.nefretimi birakamiyorum annemin her yorgun ve zavalli halini gordugumde hayatima baktigimda gecmisime baktigimda bozuk aileme baktigimda tozlu raflari karistirmaktan kendimi alamiyorum onumdeki yeni gelmis hediye kutularina bakamiyorum o tozlu raflari aciyor kurcaliyor okuyor ve iyice nefretle doluyorum.anakin skywalkerin annesinin olumune sahit oldugunda dogan o intikam hirsiyla tum surungen kabileyi kadin cocuk demeden kilictan gecirmesi gibi bir ates olup kendim dahil her sehi yakmak istiyorum.o acilarini gormek istiyorum bunu oyle bir tutku oyle bir sehvetle istiyorum ki hicbir duvar hicbir insan buna engel olamiyor bunun karsisina cikan her sey yok oluyor bu enerji karsisinda buharlasiyor

biraz ilgi biraz sefkat ufak bir tebessum masumiyetten gelen saf bir sevgi sadece gorunusu engelliyor atesi sondurmuyor gorunmeyen yerde derinlerde bu nefret bu ates daha baskin daha hiddetli sekilde korukleniyor dahada guc kazaniyor bir kivilcimsa alev oluyor alevse lav oluyor lavsa gunes oluyor.bir tanri olmak ve dogaustu gazap yagdirmak istiyorum.yikmak yok etmek savas kaos korku vermek onumde merhamet diletmek..

hayir bundan kurtulamiyorum elimde baskasina atmak icin tuttugum atesten tas beni yakiyor ve bu aciya ragmen onu birakmiyor daha sıkı tutuyorum ama nereye kadar surecek onu birakacak miyim yoksa atacak miyim bu hala net degil.. sadik dostum umut iste tum insanlarin yaninda oldugu gibi benimde daima yanimda ve bana herkese soyledigini soyluyor "hayat suprizlerle dolu daha yasamalisin"

okumadım ama sırf uzun yazmışsın diye beğendim emek var

:d o da bir bakis acisi tabi

içimde bi yerlerde bastırmak için mücadele ettiğim yakıp yok etme isteğimi, şiddete eğilimli tarafımı bilen birisi hemen öğütler yağdırmaya başlıyor ama sen öyle doğru tanımlamışsın ki "başkasına atmak için tuttuğum ateşten taş beni yakıyor ve bu acıya rağmen onu bırakmıyor daha sıkı tutuyorum..."
bu hislere sebep olan duygu herkeste aynı sanırım... bi seylere tahammül edememek, haksızlıklara ve adaletsizliklere katlanamamak, zavallı ve çaresiz görünme durumunu hiç kimse için kabullenememek, yapılan kötülüklere gereken tepkiyi gösterememek ve zamanla her seyin birikmesi... bunun sonucunda da içerde bi yerlerde besledikçe büyümüş o şiddet duygusu...

tum asirilik ve anormallikler ritmin bozulmasiyla alakali zaten.ofkeliyken ofkelenememek bagiracakkdn bagitaramamak hepsini icine atmak ve onlarin daha guclu daha konsantre hale gelmesine neden olmak dahada kotusu bununla yasamaya calismak.icinde bir yukle aciyla nefretle.iste hayati zor yapan bu.yukle yasamak tum isyanlarin nedeni

icindeknin baskisini azaltmanin tek yolu onu aciga cikartmak bunu yapamadikca o gucleniyor basinc en guclu duvarlari bile yikabilir bakalim vicdan ve umut duvari daha ne kadar dayanacak belkide basinc sdvgi ilede azaltiliyordur ama yazdigim gibi o kadar olgun ddgilim o hirs beni birakmiyor ondan baska sey dusunemememe neden oluyor