çok kafam karışık bu aralar. iki arada bir deredeyim karanlık bir yolculuk sanki sonunu bilmiyorum ama sürekli birileri yolu tarif etmeye çalışıyor ancak kimse bir ışık yakmıyor. ben mi yoruldum hayat mı karmaşık bir hal aldı çözümleyemiyorum. üniversite bittikten sonra düşülen o boşluk kara delikten büyük sanırım. keşke diyorum bazen keşke bir kaç saatliğine bile olsa dönsem okula, arkadaşlara. bir kaç muhabbet, bir kaç sarılma, içten..

zenginlik insana fırsatlar sunar bolca. oysa fırsat her insanın karşılaşabileceği bir olgudur. farklı yapan fırsatın niteliğidir. İnsan alışır, parayla saadet olur ama mutlu kalınmaz. zenginlerin istatistik olarak daha mutsuz olduğu söylenir ve ya intihar oranları daha yüksektir. ben mesela eskiden bir futbol ayakkabısı alırdım çok mutlu olurdum. yeni bir ayakkabı, elbise.. şimdi çok sıradan geliyor, mutlu olamıyorum sanki. velhasıl kelam elde ettiğimiz ne varsa demek ki bir kıymeti kalmıyor. sahi biz nasıl mutlu olabiliriz?