hep psikoloji okumak istemişimdir. kazansaydım eğer deliler gibi isteyerek severek çalışırdım derslerime. hiç uyumadan araştırmalar yapabilirdim.
ts puanı olarak sağlam bi puan yapmama rağmen alakasız bir bölüme gittim. çocuklarla anlaşamama rağmen çocuk gelişimini seçtim. dgs ile geçerim çalışma olayı kolay vs vs diye diye kendimi ikna ettim.
şimdi okula başlayacak olmama rağmen içim buruk. keşkelerle doluyum sevgili omülüler. ben bu bölüme ait değilim. ama gel gör ki aileme anlatamıyorum bunu. tekrar mı hazırlanacaksın sınava, saçmalama diyorlar. 20 yaşındaymışım daha ne kadar geç kalabilirmişim...
hadi en kötü 5 yıl geç kalayım, istediğim mesleği yapayım. bu mantıkta olmak gerekmez mi?
benden çocuk gelişimcisi olmaz. bunu biliyorum sadece.
istemiyorum da zaten.
napmalıyım peki sayın omülüler? aileme hiç bahsetmeden deliler gibi lys mi kasayım? okulla beraber yapabilir miyim bunu sizce? çok umutsuzum, çok mutsuzum:(

herseyi kalibina uydurmaktan vazgecin. hicbir seyi oluruna gore yasamak zorunda degilsiniz. evlenmeyebilirsiniz, universite okumayabilirsiniz, sosyal olmayabilirsiniz. hayat sizin kendi secimlerinizle guzeldir sevgili omülüler.

çocuklardan nefret edip çocuk gelişimi okuyacak olan kardeşiniz için bir damla da siz göz yaşı dökmek ister misiniz

herşeyin en iyisine sahip olmamanın harikulade bi yanı var. o da yeni bir güne uyanmak için bi amacın olmuş olması. herşey harika olsa ne için çabalıycaz ki?

bi hayvan sahiplenmek inanılmaz sorumluluk isteyen bi durum. sadece hayvana karşı değil, kendi vicdanınıza karşı da bi sorumluluk sahibi oluyorsunuz o yavruyu sahiplendikten sonra.
1 yıl beraber yaşadığım, bebeğim gibi baktığım dünyalar tatlısı kedimden ayrılmam gerekiyor. sahiplendirebileceğim bi çok insan var fakat oğlum çok korkuyor insanlardan. en doğrusunun birine sahiplendirmek yerine onu doğasına bırakmak olduğunu düşündüm. dışarıya uyum sağlayabiliyor kedilerle anlaşabiliyor. çok özlycem be onu. minicik patilerini. yanımda grrlayışını. bazen de hiç beni takmayışını^^
duygusal bi insan değilimdir çok, ama şunu yazarken hüngür hüngür ağlıyorum inanır mısınız:(

samsuna sıcak ve nemli diyen arkadaşları görüyorum
arkadaşlar sizi bi antalyaya gezmeye götüreyim mi:))))))

bugün samsunu ilk kez gördüm. beklentimin üstünde harika bi güzelliği varmış be.
umarım güzel anılarla ayrılırım burdan:)

çok sıkıcı şeyler yazmaya başlamışsınız, buralarda daha fazla barınamayacağım
hoşçakalın:(

4 yıllık kazandım aslında da lisans hazırlık okuyorum 2 yıl
böyle bakalım bi de olaya

tek derdi erkek alışveriş ve makyaj olan kızlar üniversite tam olarak bunun yeri değil. ufacık bi hatırlatma.

üniversitedeki şişko kızlar olarak toplanıp kalori günleri düzenlesek çok hoş olmaz mı
düşünsenize çılgınlar gibi cips-kola yaptığımızı uffff

saçlarımı üniversite kızılı yapmadım üniversiteye alınırken problem yaşamam umarım.

üniversitede gesaffelstein dinleyen birini bulursam yakasına yapışıcam, zorla kankam yapıcam.

üniversiteye başlayacak olmanın mutluluğu yerine kedilerimden ayrılacak olmanın mutsuzluğunu yaşıyorum. çok özleyeceğim be :(

gitarda akdeniz akşamlarını çalamıyorum
üniversiteli olmama engel değildir umarım.

okulda ciglipaf benzeri, ciglipaf ebatlarında bir hanım kız görürseniz paniğe kapılmadan önüne bi snickers atın. zarar vermem.

umarım sınıfım ironiden anlamayan insanlarla dolu değildir. her cümlemden sonra ''ya aslında öyle demek istemiyorum da'' gibi açıklama yapmak istemiyorum:(