papatyaa
arkadaşlarıma bakıyorum birisinin göz ucuyla bile baktığını görse çocuk beni kesiyor diyip hemen havalanıyorlar bense ne zaman birinin bana uzun süre baktığını görsem acaba burnumda bişey mi var yüzüme bisey mi bulaşmış diye tribe biniyorum sorun bendemi acaba
papatyaa
nasıl olsa samsunda bir sürü arkadaşım var diye okuldan adam gibi arkadaş yapmadım kimseye önem vermedim şimdi bütün arkadaşlar şehir dışına gidiyor kimse kalmadı...ortada kaldım resmen çok efkarlıyım...
papatyaa
mis gibi duşunu alıyorsun, deodarantını sıkıyorsun, yetmiyor parfüm sıkıyorsun ama r11 de yanına aylardır yıkanmayan leş gibi ter kokan beyler bayanlar oturuyor olucak iş değil... deodarant kullanalım arkadaşlar yaz kapıda lütfen.
papatyaa
sürekli acaba böyle dersem kırılır mı, şöyle yapsam ne düşünür, kızdı mı, alındı mı, üzüldü mü diye düşünmekten o kadar bunaldım ki. lan biri de beni düşünsün. biri de desin ki ya ben böyle yaptım ama acaba üzüldü mü? niye hep insanları düşünüp, her hareketimi onlara göre planlayıp elde sıfır olan kişi benim? niye insanları kaybetmekten korkan taraf ben oluyorum? cevap veriyorum: çünkü aptalım.
papatyaa
"kızmadım, kırıldım" diyen alınganlığımın "kırılmadım, kızdım" diyen öfkeme dönüşmesini seyreyleyip duruyorum.
papatyaa
tezgahta domates satan pazarcıyla fiyatta anlaşmak kadar kolay değildir ilişkiler. ne pazarcının bitireyim de gideyim telaşı olur, senin kalbinde ne de ucuz olsun diye çürük çarık sevdalar taşırsın içinde. sevmek zor, güvenmek mümkün değil. şimdi akşam pazarı, ucuz birliktelikler kapış kapış bu devirde. birazdan biter her şey, yerler ezilmiş pişmanlıklar içinde. sonra mı ? sonra sıra çöpçülerde....