ne kadar da günün telaşına kapılıp,o büyük sandığımız dertlerimizle her şeyden bir haber yaşıyoruz. sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi. hep yarınlara sağ çıkacakmışız gibi. ve bir anda bir haber alıyorsun. ölüm aklına gelmeden geçen günlerin varla yok arası oluyor hafizanda. ölümü hatırlamak için sevdiğin biri göç ediyor bu dünyadan ve sen onunla hatırlıyorsun bir gün ölümünde seni bulacağını. sıra sana gelene kadar birçok kez hatırlatır ölüm kendini. bugün ölümü hatırlayan biri olarak yazıyorum buraya. yarın olsun deyip ertelemeyin,yarınlar belki de hiç olmayabilir.

bir insanı sevip sevmediğinizden emin degilseniz sevmiyor mu olursunuz arkadaşlar? mesela seviyor olsaydım bu soruyu sormaz mıydım?

ne demiş şair "ama nasıl seviyorum,gök görse,sevdiği renge boyanır. sevdanın da böylesini içimde saklıyorum. hiç kimse görmesin, duymasın, bilmesin."

değer verdiğiniz insanlar nasıl kalbinizi yumuşatıyorsa,taşlaştıran da yine o insanlardır. değer bilmeyenler,bir zahmet kalbi kolay kırılan insanların hayatına girip çıkmasın. zira olan geride kalana oluyor.

muazzam insanı buldum. liverpoolda çalışan ve gıda mühendisliği okuyan şahsiyet. muazzamsın. bu arada bu yıl son yılın mı gerçekten merak ediyorum.

arkadaşlar, geçtiğimiz günlerde mühendislik fakültesinde gördüğüm ve her gün görmek istediğim, muazzam bir detay diye nitelendirdiğim kişiyi bugün yine gördüm. lacivertte çok yakışmıştı. ☺ ortak arkadaşımız olmasa da uzun aradan sonra bana kalbimi hissettirdiğin için teşekkür ederim ☺