arkadaşlar başka çarem olmadığı için yazıyorum, ev bulamadım ve kedimle resmen mülteci gibi 2 gün bi arkadaşımda 2 gün başka bi arkadaşımda kalıyorum. ben neyse de artık kedim iyiden iyiye perişan olmaya başladı. geçici bir süre ben ev bulana kadar kedime evini açabilecek birileri var mı acaba?

samsunda bulunduğum şu 3 sene içerisinde yaşadığım şokların, aldatılmaların, yediğim kazıkların haddi hesabı yok. resmen duyarsızlaştım be. neyse gidip bi çay koyayım, kedimle miyavlaşayım.

barbunya pilaki, aşure ve salatalık delisi bir kedim var. hiç kedi gibi değil. bazen karşılıklı oturup miyavlıyoruz.

geçtiğimiz yılbaşında kendime söz verdim önümüzdeki yılbaşında sigarayı bırakıcam diye, tarih yaklaştıkça içimdeki vazgeçme isteği artıyor. ama ölmek var dönmek yok.