visnelikek
akşam 7 sularında fen edebiyatin orda r11 e binen başında börkü olan arkadas ya resmen sana sarılmak istedim ya tam hayalimdeki gibi obamin beyi.
visnelikek
bir işi yapabilecekleri halde yapmayan hocalardan nefret ettiğim kadar kimseden nefret etmedim.

visnelikek
evet bir kızım ama alışveriş yapmayı sevmiyorum. hemen sıkılıyorum. onun yerine sevdicegimle yemek yapmayı tv izlemeyi tavla atmayi tercih ederim.
visnelikek
instagramda, twitterda güzel bir söz görüyorum hemen screenshot yapıyorum. İlerde sevgilim olunca fotoğraf paylaştığımda altına yazarim diye. yeni yeni şarkılar kesfediyorum kavga edince ya da güzel bir şey için yollarım diyorum. kısacası gelecek bey çok şanslı şimdiden onu düşünüyorum 😁
visnelikek
az önce deli gibi islandim. yağmurun altında koştuk arkadaşımla. rimellerim akti üstüm saçım sırılsıklam bozulmayan tek şey bordo rujum:d
visnelikek
her sabah güzel şeyler olacak diye uyanın. her sabah tebessümle bakın aynaya. her ne yaşadıysanız yaşayın her sabah umutla uyanın. günaydınnnn :)))))
visnelikek
yeni bir hayata başlayayım diyorum. birileriyle tanışayım falan.. neyse bakışıyorum ama olmuyor. gelip konuşsun istemiyorum. korkuyorum kalbimin tekrar kırılmasından. kimseyi yara bandı yapmak istemiyorum kalbimde hala öldüremediğim biri varken. sanki kimseyi bir daha sevemeyecek ve kalbim bir daha öyle atmayacak gibi. sanki artık gerçekten, dürüstçe seven biri yokmuş gibi.. herkes zoru görünce kacacakmis gibi.. gülüyorum, mutluyum çoğu zaman; ama bu korkularla yaşamak ağır geliyor.
visnelikek
değiştim. her şey değişti. sana açılan kapılar, pencereler vardı. balkonunda seni beklediğim binalar, sen arıyorsun diye koştuğum telefonlar, seni görünce gülen gözlerim ve çarpıntısı 10 metre öteden duyulan bir kalbim vardı. korkularım vardı. seni kaybetmek gibi düşüncesi bile nefesimi kesen korkular. heybemde her gün biriktirdiğim seni görünce denize ativerdiğim özlemlerim vardı. attığım her adım sana'ydı. sonra.. sonra bir şey oldu. dolandı ayaklarım birbirine düştüm. canım çok yandı. ellerimin sıcaklığı olan ellerin tutmadı bu kez beni. dizlerim değil kalbim kanadı. düştüğüm yerden kendim kalktım. çamurdu üstüm başım. dokunduğun her yer çamur. yürüdüm. sevmediğim halde yağmur yağsın istedim lekelerimden kurtulabilmek için. yağmadı. o günden beri yağmur hiç yağmadı. zaten ben de bir daha istemedim yağmasını. kurudu çamur saçlarımda. gittim, kestim. senden hiçbir şey kalmasın istedim o an. dokunduğun hiçbir şeyin adı olmasın bende. çok uğraştım. gözyaşlarımla çıkarmaya çalıştım çıkmadı. değiştirdim üstümde ne varsa. o gündü ışte. her şeyin değiştiği gün.. kapıların artık sana açılmayacağını bildiğim halde bindiğim her minibüste girdiğim her mekanda korku dolu gözlerle seni arar oldum. en büyük çelişkiyi hep içimde yaşadım. hem seni aradım hem senden kaçtım. korktum, kalbimin atışını duyarsin gözlerimde yine kendini bulursun diye. heybemde her gün biriktirdiğim özlemim bir hayli çoğaldı. sanki seni görünce ortalığa saçılacak gibi.. değiştim, görsen tanıyamazsın. baksan göremezsin de zaten. göremediğin için çıktı zannetme bıraktığın çamurları. sadece ben saklamayı öğrendim.
visnelikek
sevgilimden ayrılalı 2 ay oldu. adam kendine 1 ayda sevgili bile yaptı. ben hala rüyamda onu görüyorum. 😡
visnelikek
eğitim kantininde sürekli otururken gördüğüm çocuk senin hiç mi dersin yok. bir de dövmen çok güzel.