salonun yarısının rizeli yarısının erzurumlu olduğu düğünde neden ankara'nın bağları çalıyor? İnsanlar böyle yüksek seste birbiriyle konuşmayı nasıl öğrendi? mutlu olamadığım bir sevgililer gününde kulaklarım neden kalbimden daha çok acıyor?

konserler bedava olduğu için mi bu kadar kalabalık? bizim insanımız bedava olan şeyleri görünce neden kan kokusu almış köpekbalığı gibi üşüşüyorlar? bezer bir örnek ise bayramlarda toplu taşımanın ücretsiz olduğu zamanlar. 19 mayıs akşamı tramvayın içine pirenin bile giremeyeceği boşluğa binmeye çalışan insan gördüm. belki psikolojik olarak zaten aşırı pahalı bir ekonomiden dolayı insanlar ücretsiz şeylere sahip olabilme isteği yüzünden böyle davranıyorlardır. ama hayat pahalılığından şikayet etmeyen insanların bedava şeylerin dibini sıyırmak istemesi daha büyük bir psikolojik sorun değil mi? ama asıl yapmak istedikleri şey -bence- o konserde olmak, olduğunu sosyal medyada paylaşmak ve o anı yaşadığı için övünüp diğer insanlar tarafından övülme/beğenilme isteği. şuanki z kuşağı teknoloji ve sosyal medyayla iç içe doğduğu için onlarda bu sıradan bir davranış şekli olabilir. ama 30 yaş üzeri insanlar sosyal medyanın olmadığı dönemlerde her giydiği kıyafeti her yediği yemeği her yaptığı sporu etrafındaki insanlarla şuanki kadar çok paylaşıyor muydu? bilinen en eski "story" modası sanırım msn'deki durumum adlı bölümdü. onu bile güncellemeyen insanlar nasıl günde onlarca story atar hale geldi? ve son olarak olan bayülgen'nin dediği gibi "bu ülke 3 tarafı denizlerle çevrili koca bir akıl hastanesidir."

bu arada benim eski hesabı neden banladınız bir yıldır omü dedikodu görünmüyor bana. beni neden sevmediniz?!?!?!

1 kişiye alışmaya çalışırsın ve o 1 kişi, diğer 35 kişiye neden alışmaman gerektiğini sana hatırlatır.

2020 nin en olumlu olayi witcher 3 un indirime girmesi aldim ölümüne oynuyorum . lafin gelisi degil aga bunun son zorlugu neden bu kasar zor gelen tokatliyor giden tokatliyor 3 5 kurusa cekmedigimiz kalmadi arkadas .

benim neden mavi tikim yok? bu sitenin üyesi biziz be!

benim neden mavi tikim yok? bu sitenin fosili biziz be!

her zaman hayatımın en özel köşelerinden biri olan ama uzak kaldığım bu evimden 10 ay sonra hepinize tekrardan merhaba. umarım hepiniz çok iyisinizdir. bu evime geldiğimde eski mahallesine dönmüş bir yetişkin hüznü kaplıyor içimi. mahallesinin, evinin çocukluğundaki, gençliğindeki o cıvıl cıvıl halleri göz önüne gelir de o günlerden şimdiki ana doğru sıcak bir gözyaşı hızında bir anı yolculuğu yapar ya. İşte onun gibi bir şey. bu hal bende oldukça evimin anahtarını çıkarmaktan korkuyordum. bir zamanlar neşe saçan evimin içindeki sessizliği duymaktan. geçen akşam ilkadım sahildeki çay ocağında otururken oradaki abi ile ayaküstü muhabbet ettik. uzun zamandır görüşmemiştik. diğer abinin nerede olduğunu sordum ve aldığım cevap birden gözlerimin dolmasına neden oldu ölmüş o abi. evini bir gece böcek ilacı ile ilaçlamış sineklerden korunmak için ve uyumuş sadece. sonrası yok. o kadar oturdu ki içime. ellili yaşlarında bir abiydi. güleryüzlü, neşeli sesli biriydi. bir kaç selamlaşmamızdan sonra tanış olmuştuk. biraz muhabbetimiz ilerleyince bize ikinci baharını ve her iki tarafın evlatlarının karşı çıkması sonrası kavuşamadıklarını anlatmıştı. öyle anlatmıştı ki hem de bir romanın dönüm noktası gibi. gözleri her anlattığına eşlik etmişti. geriye bir fotoğrafı bile kalmadı bana. sadece zihnimdeki o güzel gülüşüydü geri kalan. İçimi yakmıştı gidişi ve koptum o anki arkadaş ortamımdan. o kopuş bugün anahtarları cebimden çıkarıp omudedikodu mahallesine girmeme ve ikizler kapımı açmama vesile oldu. benim ise hayatım haddinden fazla değişti bu dönemde. okulum bitti ve bir süre bir yerlerde çalıştım. sonrasında ise çok da geçmiş olmayan bir geçmişte atandım ve atandığım kurumda çalışmaya başladım. hem de samsuna atandım. İmkansız geliyordu bu bana ama olmuştu işte. üniversite yıllarımda kendimi bulduğum şehir yeniden bana kucak açtı ve bu sefer uzun yıllar boyunca kalmak üzere yerleştim bu şehre. İl merkezine azıcık uzak bir ilçedeyim lakin her hafta sonu kendimi atakum sahilde, ilkadım çay ocaklarında buluyorum. artık maddi özgürlüğüme tam manası ile sahiptim. bir ev kiraladım. 2+1. hep hayalini kurduğum yaşamın ilk temellerini atmış oldum böylece. İstediğim eve sahip olmak ülkemizin ekonomik durumundan dolayı biraz zaman alacak biliyorum ama şu haliyle bile bana mutluluk veriyor bu ufak yuvam. bu fotoğraflar da salonumdan ve evimin balkonundan ufak iki kare. buraya taşındığımdan beri pek yalnız kalmadım. sadece 1 haftasonu yalnız kaldım. oradan buradan arkadaşların uğrama noktası oldum. amaçlar edindim kendime ve 15 yıl verdim kendime. üniversite yıllarında amaçladığım ne varsa gerçekleştirdim çok şükür. en yapılamaz olarak görülen şeyleri bile yaptım. şimdi bakalım 15 yıl sonrası benim için nasıl olacak. evet şu an ikizler evimdeyim. ama yetişkin hüznüm mahalleye çıktığımda içimi kaplıyor. kapı komşum snorlax'ı göremiyorum. çatı katından bize seslenen posydon yok, eski dostum oas gideli uzun zaman olmuştu. gezginimin ad babası yok, o yok bu yok, gerçekten görmesem de hayatımda yer etmiş bir çok dostum artık yok. özlediklerimin yokluğuna alışmak ve yeni bir yaşantıya adepte olmak biraz zaman alacak ha ne dersiniz. hepinize mutlu geceler dostlarım...

birisi kedi fotosu paylaşır altına 50 sayfa duyar kasar "ay kedi sevmeyen de ne bilim" ler falan. (sırf kadınlara poz için kedi alanlar gördüm) hayvana tecavüz eden var memlekette çıt yok.
hanzo elinde tespihle bir foto atar altına "osuruk kemiksiz kakadır yeğen" benzeri racon sözler ve ya en delikanlı benim ayakları yapar ama akşam eve gidince gücü kime yeterse ona dalar.
adamın biri şiddet gören bir kadını kurtarmak için canını tehlikeye atar. sonuç; hüküm giyer.
anlamsız.
naçizane düşüncem; oy verme olayı yaşa değil ortalama bir sınav derecesine göre belirlenmeli. (sınavın ismini bile buldum; seçmen seçme sınavı)eğer şahıs türkiye ortalamasından bile aşağıda bir not alırsa oy vermemeli. sorular ise çok basit olmalı örneğin fatih sultan mehmed'in İstanbul fethi tarihi ve ya kurtuluş savaşı gibi. neden sorular geçmişe dayalı diye soracak olursanız atatürk'ün kullandığı söz aklınıza gelsin "geçmişini bilmeyen geleceğine yön veremez"

sevgilimin beni istemediğim şeylere zorlaması normal mi? herkes yapıyor, bir sen mi namuslusun diyor. ayrılınca yalvarıp barışıyor. bu işin yürümeyeceğinin farkındayım ama yeni normal buysa karşıma çıkacak diğer erkekler de baskı yapacak. sevgiliyiz sadece neden karı koca olmak zorundaymış gibi hissettirmeye çalışıyor.

bundan yıllar önce de aklımda bu soru varmış:'neden?'. neden? yıllar geçmiş, bu sorunun içeriği büyümüş ve boyumu aşmış. günlerdir içimde kopan fırtınalarda yankılanan şey:neden? hak ettim mi? biraz evet,biraz hayır. bir yerde okumuştum; birinin sana yaptığı ilk yanlış karşındakinin karakterindendir, karşındaki bunu tekrarlayarak yapıyorsa ve sen affediyorsan bu senin aptallığındandır. yapılan her şeyi affedip gözü kapalı inandığım ve gerçekleri inatla görmediğim için hak ettim,daha doğrusu şu an aptallığımın bedelini ödüyorum.söylemek istesem konuşacak çok şey var, yüzüne vurabileceğim çok fazla şey. ama eminim ki yalanlarınla kendini aklamanın bir yolunu bulursun sen,kendi söylediğin yalana bile inanırsın. sadece şunu bil: söyleyeceğin yalanlara karnım artık çok tok ve 'neden' sorusuna vereceğin hiçbir cevabın bir önemi yok. ama sormadan edemiyorum:neden?

dun venlo da carsidayken biraz dolandim sehirin icini, adamlar corona nedeniyle tabela asmislar ¨sagdan yuruyun, soldan yurumek yasak¨ diye, bu bana sacma geldi sonucta sagda da yurusen solda da yurusen mesafe diye birsey yok, neyse oturduk mcdonalds oraya baya bi kalabalik var tabii ki, arkamizda birkac turk oturuyordu ailecek gelmisler, ne agiz var arkadas dedikodu yapar gibi konusuyorlardi beyin kalmadi, bsdfabksjfa

çarşamba ovasına kurulacak 2. santral üstün kamu yararı içeren,hukuka uygun, stratejik bir yatırımdır. İlçeleri gelirsin diye öğrencinin cebindeki paraya göz diken ve utanmadan bina taşıyan kişilerin mağdur olduklarını söylemesi boş ve gereksiz bir nedendir.
ondokuzmayıs üniversitesi hukuk fakültesi öğrencisi olarak ben ve birçok arkadaşım ülkenin üstün çıkarına hizmet eden bu girişimi alkışlıyor ve destekliyoruz.

bugün instada dolaşırken yeni evli ve benden yaşça küçük bir arkadaşımın paylaştığı bir fotoğrafa denk geldim. fotoğrafa bakıyorum, çimlerin üzerine serilmiş kırmızı kareli örtü, üzerinde hasır sepet, iki tane çay fincanı, çeşitli atıştırmalıklar, iki tane kitap, 4-5 tane mum ve bir tane fotoğraf çerçevesi gördüm. bir insan eşiyle piknik yapmaya giderken yanında neden fotoğraf çerçevesi taşır ki. abi delirdiler artık ya. şekil yapıcam diye düştükleri hallere bakın. kocaman fotoğraf çerçevesini yanında taşımış, gitmiş baş köşeye oturtturmuş.

hakkımı aramak beni çok geriyor. hakkım zaten amk neden aramam, savunmam gerekiyor?

üniversitenin internetinden neden sosyal medyaya girilmiyor? sadece turkcell wifi'ı giriyor o da sadece yaşamda anlaşılan.

sabah kardeşimin 1 balığı vefat etti, neden dedim, çok yem veriyor dediler. kardeşime sordum, çok seviyordum ondan abi dedi. yakmak farz oldu

kolay kolay kin tutan biri değilimdir. hatta birine kızsam 3 gün sonra ben buna neden kızmıştım yeaa amaaann diyip konuşmaya devam bile edebilirim. ya da olabildiğince ön yargılı yaklaşmamaya çalışırım insanlara, mümkün olduğunca iyi tanıdıktan sonra bi yargıya varmak isterim. kolay kolay da gıcık olmam, sevecen yaklaşırım. ama bi' eşik var. bazen öyle insanlara denk geliyorum ki o eşiği çoktan aşmış oluyorlar. yani o insanların gözlerinin üstünde kaşlarının olması bile beni rahatsız eder, yaptığı her hareket batar, söylediği her söz beni sinirlendirir. varlıkları bile bana rahatsızlık verir. bu çok nadir olur ama olur yani. heh işte, yine öyle birine denk geldim. allah affetsin ama elimden gelse.....
neyse eheh 😇

bu performans neden bu kadar güzel

yalnızım yine... kimseler göremez, kimseler bilemez halimi
İçmişim yine... acılar elbet bir gün biter sandım ama daimi
senden sonrasında bir başkasıyla olamam ben
ben miyim? İçimdeki bu deli öfkenin nedeni ben miyim?
yorgun hislerim, bütün hayallerim yalan olmuş
yakılmış gemiler, dönülmez geriye artık
çok geç oldu ben kalkayım
siz bana aldırmayın