ben 11-12 yaşlarındayken halam kanserdi. annemde hep onun yanında refakatçi olarak kalırdı. hatırlıyorum da annemi o kadar az görüyodum ki evde yok diye ağlıyodum sürekli. annem eve gelsin diye öyle çok dua ederdim ki. sonra işte annem eve geldi tabii halam ölmüş. uzunca bi süre kendimi suçladım, halamın benim yüzümden öldüğünü düşündüm hep. kaç yıl sürdü hatırlamıyorum. bu gün kuzenimi gördüm aklıma geldi. artık suçlu olduğumu düşünmüyorum tabii ama onu her gördüğümde hatırlayıp duygulanıyorum. bunu da ilk defa sizinle paylaşıyorum.

gece gece bi tarafım sana üzüldü bi taraftan rahmetli halana fatiha okuyorum bi taraftan sevdigim insanın doğum gününde yanında olmayışımın verdiği hüzün ne bilim gece gece hüzne boğuldum insallah cennet mekan olurlar :(

kanser amcamı anneannemi dayımı aldı bizlerden. teyzeme de uğradı teğet geçti ondan hala tedavi görüyor :( bana kanser deme @mjollnir halanın mekanı cennet olsun insallah

seni cok iyi anliyorum. gecen sene cok yakin bi arkadasimi kaybettim hastaydi disarida gezemiyodu nobet geciriyodu sık sık o yuzden evine giderdim onunla vakit gecirirdm sıkılmasın diye onu kaybettigimde keske her gun gitseydim dedim kendimi sucladim mezarina bile gidemedim utaniyorum sanki benim yuzumden ölmüs gibi sanki yaninda olsam gitmicekti gibi. hala kendimi suclu hissediyorum.

saol kardeşim inşallah. bende iki dakikalık aralarla duygu değişimi yaşıyorum çok tuhaf bi gün. bundan sonra ki doğum günlerinde yanında olursun umarım :)

insallah :(

amin malifalitiko senin akrabalarınında mekanı cennet olur inşallah

mekanı cennet olsun.. benim de anneannemi aldı kanser..

suçluluk psikolojisi ağırdır çocuk yaşta başka bir şeye yönlendirmemiş ol inşallah. halanın mekanı cennet olsun:( kanser benim de kuzenimi aldı 11yaşındaydı daha anlıyorum seni:(

teşekkür ederim yok başka bi şeye yönlendirmedim neyseki :) allah rahmet eylesin inşallah