dikkat.. sevmeyin.. güvenmeyin.. inanmayın.. hayal kurmayın.. seviyosunuz hem de dibine kadar gözünüzden bile esirgiyosunuz hep zaman geçiriyorsunuz sizi sevdiğini söylüyor daha da çok seviyorsunuz evlilik hayalleri kuruyorsunuz hep mutlu etmeye çalışıyorsunuz ediyorsunuzda sonra annesiyle tanışıyorsunuz sonra babasının haberi oluyor birbirinize sürprizler yapıyorsunuz çok iyi anlaşıyorsunuz bi sabah uyanıyosunuz up uzun mesaj atmış gelecekteki hayallerini ne kadar sizi sevdiğini yazmış uzun uzun hemde nasıl seviniyorsunuz... günler nasıl geçiyor anlamıyorsunuz.. bi süre sonra içinizden nasip olursa kesin evleniriz gözüyle bakıyosunuz bu duygu bambaşka sahileniyorsunuz.. bu öyle bi iki görüp yada konuştuğun insana duyduğun hissiyattan çok farklı çok güzel sevdiğinin olması... uzun zaman geçiyor ve o insandan ayrılıyorsunuz.. artık hiçbir şey eskisi gibi olmuyor bi süre acısını yaşıyorsunuz daha sonra mecburen hayata geri dönmeye başlıyorsunuz.. peki bu yaşanmışlıkların bir etkisi olmuyor mu sizde elbetteki oluyor.. vurdumduymazlaşıyorsunuz öncelikle mesela önceden tepki verdiğiniz bi olaya tepki vermeyi bırakın umursamaya bile tenezzül etmiyorsunuz.. bi zaman sonra karşınıza bi bayan çıkıyo sizle arkadaş olmak istediğini söylüyo başınızdan geçenleri kısaca söyleyip geri çeviriyorsunuz ve o insan gözünüzün önünde ağlıyor fakat elinizde değil umursamıyorsunuz bile çünkü siz eski siz değilsiniz.. dedeniz vefat ediyo mezara kendiniz koyuyorsunuz gözünüzden tek yaş akmıyor tahtalarınız dizip çıkıyorsunuz mezardan iki kürek toprak atıp dua okuyup yolunuza devam ediyorsunuz.. anormal oluyorsunuz bu polisin bile dikkatini çekiyor radara giriyorsun ekip ilerde durduruyo tek kelime etmeden makbuzu alıp gitmek istiyorsunuz hayrola ne bu rahatlık vurdumduymazlık diyor yaz da gideyim diyorsunuz.. eskiden olsa cezayı yerdiniz ama orda bi tantana illa olurdu ama artık eski siz değilsiniz umrunuzda olmuyor.. ve ilk satırdaki tavsiyelerimi eğer dikkate alırsanız böyle anormol olmazsınız normal yaşayıp gidersizin..