babamı kaybettiğimde 2 yaşındaydım hçbir şeyden haberi olmayan ağlıyosa bile ağlayan insanları görüp korktuğu için ağlayan küçücük kız çocuğu... şimdi 20 yaşındayım hani derler ya zaman geçtikçe unutulur her şey diye bu çok başka bir şey babasız büyümek hayatın boyunca onun eksikliğiyle yaşamak çok ama çok farklı birşey zaman geçtikçe büyüdükçe sanki üzüntümde büyüyor dönemeyeceğini bildiğim halde o küçük kız çocuğu gibi bi gün belki babam gelir diye düşünürken buluyorum kendimi sonra kendime geliyorum kendimi alıştırmaya çalışıyorum hep. ama içimde öyle bir boşluk hissediyorum ki sanki uçsuz bucaksız sanki sevgiye aç .herkes beni sevsin istiyorum çok sevsin .çok sevenim var hayatımda ama hiçbir şey doldurmuyor onun yerini. annem babamdan sonra çok genç olmasına rağmen evlenmedi ve kardeşimle beni büyüttü belkide ne bu dünyada ne de öbür dünyada onun hakkını ödemeyiz bu hayatta onalrdan başka akrabalarımı saymıyorum başka kimsem yok . her zaman ya annemede bişey olursa diye korkuyla yaşamanın nasıl bişey olduğu tarif edilemez ,kaybetme korkusu....işte bu yüzdenmidir bilmiyorum hayatıma girecek adamın babam gibi gerçekten hakkında tek bir söylenecek kötü söz olmayan gerçek bir baba olmasını istiyorum bugüne kadar hiç sevgilim olmadı ben insanların ruh eşlerini aradığına inanıyorum onu bulmayı ümit ediyorum . size babam gibi adam olayı klişe gelebilir ama benim bu hayattaki en büyük eksikliğim o , ben babasına sarılan bi çocuk gördüğünde içten içe kıskanan ve ağlamamak için kendini zor tutan bir kız çocuğu bir genç kız görmeden aşık olduğum babamı hep kalbimde taşıyorum...

umarım seni sevecek doğru bir insanla karşılaşırsın ve daima mutlu olursunuz :) babanı belki sadece resimlerde ve anlatılan anılarda tanıyacaksın ama o seni kucağına aldığı an hissettiğin sevgi ve mutluluğu daima kalbinde taşıyacaksın. seni o güzel yanaklarından öptüğünü ve varını yoğunu senin için feda edecek kadar sevdiğini asla unutma. kalbinde taşımaya devam et.

derdi veren derdin çözümünü unutur mu hiç 😊 allah sana baban gibi birini nasip eder inşallah tüm güzellikler seninle olsun 😊

kaderdasim yazında kendimi buldum resmen. ben de 1 yaşimdaydim ve anneler de ayni sekilde. hani neredeyse bu yaziyi ablam paylasmis diycem ama yaşin küçük:) rabb'im bahtini açik etsin arkadaşim selametle..

aldın götürdün beni benden be kardeşim

ağliyordum bir de sen ağattin.

hepinize hem iyi dileklerinin hem de güzel yorumlarınız için teşekkür ediyorum umarım hepiniz ruh eşinizi bulursunuz ve umarim sevdikleriniz hep yaninizda olur

İnsallah babana yakisacak bir damat cikar karsina . benimde bir babam vefat etti (mekanlari cennet olsun) . esimin babasi . onun acisi herseyden kotu . vefat etmeden once benim ogluyla evlenmemi istedigini soylemis. ne yazik ki gec bulduk birbirimizi babamizi kaybettikten sonra. allah anne baba acisini gostermesin kimseye .

kalbime ağrı sapladin yüzümde vian hayatın acimasizligini hissettim
umarım herşey gönlünce hayirlidiyla olur kardeşim

ne yazıkki insanlar hayatta her zaman her konuda şanslı olmuyor hayatımın en büyük eksikliği hep hissediyorum hiç geçmeyecek belkide kahkaha attığım anda bile bi yanım ağlıyo olcak bunu biliyorum ama sırf beni gördüğü yerden benim için en iyisini isteyeceğini bildiğim için kendim için en iyisini yapmaya çalışıyorum ve en zor kararda bile onu düşünüp ona söz verip tutmaya çalışıyorum çabalıyorum tıpkı üniversiteye girmem gibi bu ona çok önceden verilmiş bi sözdü ve tuttum sözümü kazandığımı öğrendiğim andaki sevincim bir tek bundandı zaten

odin gerçekten yürekten sana teşekkür ediyorum iyi dileklerin için inşallah her şey iyi dileklerin kadar güzel olur

kardeşim benim geçer bu acılar 25 e az kalmış 25 ten sonra baba özlemi yerini 'hey gidi ömür'lere bırakıyor aynaya bi baktım saçlarım beyazlamış ve dedim ki artık baban gelmez olum bekleme babam öleli tam 25 yıl oldu ben 3 yaşındaydım allah ömür verirse 4 yıl daha yaşayacağım ve babamdan büyük olacağım o zaman kızacağım ona 'niye gelmiyon lan eve' diyeceğim yada onu hiç göremeyeceğim annene sahip çık onu sev ona inan annelerimiz bizler için şevhetlerinden vazgeçtiler karşına kendin gibi bir adam çıkar umarım

bazen alışmış hissediyorum kendimi ama en ufak hatırlatan bişey olduğunda gözümdeki yaşı tutamıyorum belkide dediğin gibi olur belkide zamanla tamamen alışırım umuyorum da . insan babasının öldüğü yaşa geleceği zamanı düşünmeden de edemiyor acaba sende o yaşta o yıl gitsen yanına az yaşadım diye üzülürmüsün yoksa oda bu kadar yaşamıştı gerisini birlikte yaşayalım diye mutlu olurmu

ölülerin duygusu yoktur allah onlardan razı olsun ki annelerimiz gibi kadınlara emanet ettiler bizleri şimdi üzerimize düşen görev onlara dua etmektir eğer birseye ihtiyacın olursa kesinlikle çekinmeden yaz abin olmak isterim