çok yakın bir zamanın çok yakın kişileri unutmuştu bizi. bir anısına dahil olmaktı bütün amaç. banane onun anısından arkadaş da dedik. sonra dedik ki değerli o az da olsa dokunsam anılarına yeni anılarına dokunur muyum? silebilir miyim aklındaki karmaşaları. belki dokunmak bile uzak olacaktı bana. belki de kandırılıyordum. ama olsun iyi insanı görünce durdu bi yürek. dedi bu kadar oyuna gerek yoktu ey sevgili. sade ol saf ol ama ne fayda. onun kalbine ulaşmak o kadar zor gibi geldi ki durdum düşündüm. ne yapıyorum ben? belki güzeldi yaptığım bilemedim. sonra durdum dedim ki kendime oğlum bırak başkasının kalbine dokunacagina kendi kalbine bir dokun ne diyor sana. boşver gitsin kim ne yaparsa yapsın. sonra durdum. dokundum kalbime hala mutlu olamadım. belki başkasını mutlu etmek beni mutlu ediyodu da başaramadım da onu. bıraktım artık karıncaya yol açmayı. kendi bulsun yolunu banane sonra çöktüm içime susmak kaldı geriye ben de sustum. ama hala avaz avaz bağırasım var da ona da susuyorum.