bir anımı yazmak istedim bir gün annem anneannem ve bir kaç komşu kapımızın önünde sohbet ediyorlardı ben de balkonda onları izliyordum birden köpek sesleri gelmeye başladı sonra da görüntüleri biri feci hırlıyordu korkunçbir görüntüydü doğrusu annemler korkudan bağrısmaya kosusmaya başladı anneannem ise hemen apartmana girip kapıyı kapattı kimseyi almıyor annem kapıyı aç diyip çığlık atıyor resmen ama anneannemin umrunda değil neyseki sonra gittiler de kazasız belasız atlattık .. bazen bunu anlatıp kahkahalara boguluruz evde :) fakat bu anı benim içimi ürpertiyor bazı gerçekleri göz önüne seriyor bir anne bile yeri geldiğinde kendi öz çocuğunu düşünmüyor hani o soru işareti olmadan güvendiğimmız bizi herseyden koruyacak olan melek annemiz .. peki ya diğer insanlar onlara nasıl güvenebiliriz ki .. bir gün seni yarı yolda bırakmayacağını nereden bilebiliriz ? bu dostun veya ssevgilin olsun farketmiyor .. nasıl güveniyorsunuz ? ben yapamıyorum .. bu iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi emin değilim doğrusu .. siz ne düşünüyorsunuz peki ?

bu devirde babana bile güvenmicen diye boşuna denilmiyo. gerçekten öyle. sana senden fayda var ancak unutma ;)

guvensizlik bu devirde normal ama kimseye güvenmeyince de çok yalnız kalıyo insan o daha kötü :s