anonim
artık hayattan da nefret etmeye başladım daha önceleri okuldan samsundan oturduğum evden hatta arabamdan da nefret ettiğim gibi. İnsanlar oldukça mutlu, ne bi huzurum kaldı ne de amacım şu hayatta. tüm her şeyi vakit geçsin diye yapıyorum. uyumak istemiyorum, uyuyunca kalkmak istemiyorum, yemek yeme amacımda sadece hayatta kalabilmek için. neden okumam gerek onu da hiç bilmiyorum. sanırım yaptığım hataların bedelini ödüyorum. aldığım ahlar bugün yerini buluyor. kendime de acımıyorum aslında çünkü ne ekersen onu biçersin...

Yorumlar