hayat çok garip. valla bak .. çocukluk aşkım vardı bir zamanlar kızı görünce ellerim falan terliyodu böyle. aynı yerde oturuyorduk eskiden ailesini, akrabalarını hepsini tanıyordum. sorun da bu diyodum keşke farklı bir şekilde tanışsaydık o zaman farklı olcaktı sankı herşey. onlar samsuna taşınmıştı sonra bende başka bir şehre gittim. farklı hayatlar farklı sevgililer falan bir şekilde yasıyorduk işte. ama sürekli aklımı kurcalıyordu senede bikaç defa görüyordum artık onu. o kadar zaman geçmesıne rağmen bişey değişmemişti bende saplantı haline getirmiştim onu . konuşmuyoduk belki ama yüzünü bikere görmek yetiyordu. buraya üniversiteye gelirken de hala onu düşünüyordum ama bu sefer de o başka okula gitti. şans kader ne dersen de . eskisinden daha çok görüyodum belki ama eskisi gibi hissedemiyodum artık . düşünceler hisler değişebiliyor. ne kadar çabalasan da hayat değiştiriyor insanı. şimdi görünce birbirimizi selamlaşıyoruz sadece.herşey acayip derecede normal abisi de en yakın arkadaşlarımdan biri sürekli görüşüyoruz. saçma gelebilir ama arkadaşlarla biraz eğlenelim deyip geçen hafta sonu pavyona gittik. (kızın babası da bizimle geldi ). yazımın başına bakıyorum bi de konunun geldiği yere . anormal olan tek şey konunun bu kadar normalleşmesi çok şey yapmamak lazım. bundan sonra da r11 de gördüğüm kızı yazarım belki