siz aşk acısı çekedurun. benim okuyacak kitabım kalmamış. benim her şeyim olan. lanet olsun! daha birkaç gün önce almıştım ben kitabımı. hangi ara bitti ya? yeni kitap mı alsam? şimdi annem duysa bu lafımı "evi kütüphaneye çevirdin. oku oku nereye kadar? her şeyin fazlası zarardır." der kesin. şimdi anneciğim okumanın neresi kötü ki? böyle kültürlü bir kızın olduğu için gurur duymalısın :) (kusura bakmayın biraz ego yapmam lazım :) ) cahil mi yetişeyim? dünyadan bi' haber mi olayım? jack sparrow/ johnny depp'i tanımayan insanlardan mı olayım? bunu mu istiyorsun? eğer bunu istiyorsan çok üzgünüm anne. böyle bir şeyi kendime yapamam. kendi benliğime küfredemem ben. hem siz böyle yetiştirdiniz beni. genetik ve de. kitap okuma konusunda amcama çekmişim. İyiki de çekmişim. sinemaya olan tutkum da sen ve babam sayesinde oldu. dedemi de unutmayayım. küçükken bana hep matematik falan çalıştırırdı. sınıftakilerin yapamadığı soruları ben yapardım. ama bu ilkokulda böyleydi :) sonra zamanla matematik benden soğudu. bu arada bulmaca çözme zevkini de dedem aşılamıştır bana. İlk öğrendiğim şeyde: boru sesi --> ti :d gördüğün gibi anneciğim böyle olmamın suçu sizin. hayır, yalnız hissetmemin suçu sizin değil. aslında benimde değil. benimle aynı dili konuşan birini bulamıyorum. ne yapabilirim ben şimdi? hem ben yalnız değilim. benim kitaplarım var, filmlerim var, belgesellerim var, resimlerim var, müziklerim, şarkılarım var. sanat var anne. sanat. yazıyıda sanat dolu bir şarkıyla bitirelim o zaman. queen-who wants to live forever. seninde dediğin gibi freddie abicim "forever is our today."

ben kim miyim? açıkçası bende kendimle yeni tanıştım sayılır :) benim gibi başkaları var mı bilmiyorum ama umarım vardır. çevremde beni anlayan kimse yok. kaybetmeyin beni :)

@ikizler aslında siteye üye olmayı düşünüyorum ama ben uzun uzun yazarım. okumaya üşenirsiniz :) bu arada teşekkür ederim düşüncelerin için :) zaten benim halimden bir siz anlarsınız başkası anlamaz :)

@odin keşke bende öyle ortamlarda bulunabilsem. ama biraz asosyal olduğum için öyle ortamlara girmeye çekiniyorum. girsem bile hemen alışamıyorum. dediğin gibi böyle insanlar hep kendi kabuğuna çekilmiş oluyorlar. çünkü çevremizdekiler bizi anlamıyorlar. bir şey anlatıyorsun tepkisizce suratına bakıyorlar. daha bir şey anlatamıyorsun. anlasalar da yanlış anlıyorlar. yargılıyorlar her zaman. böyle oluncada hep yalnız hissediyoruz kendimizi.

şuan çok fena gaza geldim @ikizler haberin olsun :d

gerçekten şanslısın @odin böyle bir arkadaşın olduğu için. benim hiç öyle arkadaşım olmadı. çok kıskandım valla :) haklısın ulu orta yerde bulamam. topluma karışmam lazım biraz. bir iki insan yüzü gormem lazım ama zorlanıyorum işte :/

doğru söylüyorsun ikizler ama ben onları okuduğum zaman çok eğleniyorum. canım sıkıldığında girip okuyorum. bence onlar kafalarına göre takılsınlar bir zararları yok sonuçta :)

son senende olsa bulmuşsun işte. yalnız değilsindir. ne güzel sohbet ediyorsunuzdur. değerini bil. öyle insanlar karşımıza çok çıkmıyor bu zamanlarda. İnşallah bulurum yoksa içime atmaktan kafamı yiyeceğim en sonunda :)

valla ne yalan söyleyeyim yalnızken ve depresyondayken kendimi çok iyi ve mutlu hissediyorum. ne acayip insanım ya. zaten kitaplar, filmler benim canlarım onlar. İyiki varlar.

tedavin güzel sonuçlanır inşallah odin sen bize lazımsın :) bende senin gibiydim eskiden. aylarca evden çıkmazdım. yorganı kafama çeker yatardım. uyumazdım. hep düşünürdüm. dışarı çıktığım zaman bambaşka gezegendeymişim gibi hissediyordum. her şeyi kafama takardım. kızıp bağırırdım. sonra ne olduysa değiştim. hiç bir şeyi takmayan, aşırı rahat, her şeye gülen biri oldum çıktım :d