ne içimdeki boşluğu doldurabildim ne hayatıma sorunsuzca devam edebildim.büyüdüm arkadaşlar bedenim hala ayniyken iki yılda bambaşka biri oldum, onarilmayan aslında çok da muhim olmayan yeni yaralar açtım küçük yuregime.sukrederek isyan ettim hayatımdan şüphe ettim.lanet olası 18 yaşıma hiç donemedim.büyüdüğüm için yaşayıp gördüğüm için de sukrettim.anılar biriktikce günler geçtikçe azaldim azaliyorum.daha 20 desin aptal demezler mı adama.diyin valla hayatin neresinden tutunacagini bilemeyen benim gibilere haktır.yine de şiirlerden türkülerden tutunmaya çalışıyorum bu göğe buna da bin şükür