anonim
İnsan kendını dinlemeyi başarınca bir cok seyı ıtıraf edebılıyor kendıne.yaklasık 11 ay once bırını tanıdım.cok uzun bır ılıskım henuz yenı bıtmıstı o yuzden o gozle bakmıyırdum o kısıye.sonra aylar sonra bu kısı bana bır aksam acıldı yuz yuze.ve ben gozlerıne bakarak baskasını sevıyorum dedım.halbukı o zamanlar oyle bır sey yoktu ama o uzun ılıskıme ne kadar ayrı olsakta ıhanet edıyormusum gıbı hıssederım deyıp soylemıs bulundum.ve o kısıyı arkadasım olarak gordugumu dusunuyordum.sora aylar gectı yaza dogru o kısıye karsı bos olmadıgımı gordum.ondan etkılenmeye baslamıstım.ama o kısı benımle artık aynı ortamlara gelmeyı bırak yuzume bıle bakarken nefretle bakıyordu.bılmeyecek aslında benım de onu sevdıgımı hıcbır zaman bılmeyecek.sımdı yenı yenı aynı ortama gırıyoruz ve ben onun gozlerıne bakıp kalıyorum o benden habersız konustugu kızı arkadaslarıma anlatıyor.bu kader mı arkadaslar yoksa bana kaderın bır oyunu mu?

Yorumlar

anonim
çocuk belki bakmandan başka bir adım bekliyebilir hatırlatmış oluyum
anonim
hayır senin mallığın
anonim
onun bu hislerden haberdar olmasi gerek belki de hala seni bekliyordur da sana inadina baska seylerle ugrasiyordur. onunla konus