bugün onun okuldan çıkış saatini bildiğim için evden çıktım o saate yakın. ulaşım olarak dolmuşta bunalıyor ve yürümeyecekse tramvaya biniyordu. rotamı tramvay durağına çevirdim işimi garantiye almak için de "ben türkiş'e gidiyorum. " dedim o da napacaksın falan diye sordu o an aklıma saç kremi alacağım demek geldi. sanki ömürevlerinde saç kremi yok! neyse bindim tramvaya o da tramvaydayım diye yazmıştı. yerini sordum en arkalardaymış gittim baktım yok. türkişte indim ve gelen her tramvayın en arkasına bakmaya karar verdim ama ortalardayım . İlk tramvay geldi tam arkalara bakmaya gideceğim ortalarda bir kapıdan @damdakikemanci indi. "kedicik" dedi . meğer türkişte işi varmış bu senaryoda hemen sarıldık demek isterdim ama olmadı zaten ben gökyüzünün üç metre yukarısında geziyordum sarılamazdık. herkes işini halletsin dedi ama ben önce onun işini halletmesini bekledim konuştuk , ses tonu harikadır. sonra ben de senle migrosa geleyim seni bırakayım dedi markete girdik birden kaçtı benden ya neyse ben de saç kremini aldım buldum o nu. "nasıl buldun beni? " falan diye de sitem ediyor öyle tatlı, maşallah. sonra kitaplara baktı , ben de kasaya gideyim dedim. nasıl kalabalık! sıra bekliyoruz sabaha gelecek , mecazen mecazen. neyse bir de bir dayı önüme geçti ama çok yaşlı diye ses çıkarmadım. sıra yavaş ilerliyor arada @damdakikemanci ya göz atıyorum napıyor diye. sıra dayıya geldi işte ama kart şifresini bir türlü doğru giremiyor hep eksik giriyor bu arada kemanci marketten çıktı . dayı dördüncüye yanlış girdi ben de daraldım zaten evde saç kremi var ben almıyorum dedim . kemanci beklemez diye korkuyordum çünkü bir çıktım yok nasıl koşuyorum herkes ona benziyor kimse o olamıyor kimi takip edeceğimi şaşırıyorum. mesaj atmak çok sonra aklıma geliyor ta sahile kadar inmişim o telaşla. meğer o da beni göremeyip gitmiş ama tramvay yolundan yürümüş. gözlerim doluyor onu o kadar az görebildiğim için. yanındayken bile özlüyorum. duygularımı duygularıma karıştırıp aklımı güvercin olarak uçuruyorum , herkese barış oluyorum ,