selamlar dedikoducular. biraz eskiye dönelim, çocukluk filmlerine bakalım kafasında yaşarken "babam ve oğlum" a denk geldim. "baba deniz'e bir oda ver" i yıllar sonra ilk defa duydum. İlk izlediğim zamanı hatırlıyorum. o zamanlar daha duygusuz bir herif falandım herhalde ya da ablam omzumda ağladığı için gülesim gelmişti bilmiyorum tam olarak ama net bir şey var. İnsanın içine dokunan sahneler var gerçekten. belki biraz "kaba" bir tabir olacak ama söylemeden yapamayacağım. ğööööhhh be abi.