İnsan vazgeçmeyi de bilmeli. sen her baktığın yerde onu görüyorsun. sana doğru bir kez dönüp bakması bile senin için belki büyük mutluluk.. belki hayatına girse saçlarının önünü düzeltip oğlum sen gülme çok kıskanıyorum diyeceksin. belki biraz annesi olacaksın asla yerini tutamasanda bu ara çok sağlıksız besleniyorsun artık sana bunlar yasak diyeceksin.. gelse sırdaşı da olucaksın en iyi dostu da, yaslan bak ben burdayım diyeceksin. kendine süt alırken ona da alıp gece yatmadan bir bardak iç olur mu diye tembihleyeceksin. seni sevse sarılıp ağlayacaksın. omzun en rahat yastık diyeceksin. bir adım atsa sana doğru sen koşacaksın,canının acıyan yanlarına dokunmadan hem saracaksın hemde acıtan olmayacaksın. seni farketse, kalbini taşıycaksın belki. görmezden geleceksin çoğu hatasını. sana herkesten başka baksa ve gözleri bir kez olsun senin için gülse asla vazgeçmeyip seveceksin. ama yapmıyorsa seni farketmiyorsa, sana doğru tek bir adım dahi atmıyor ve artık atmayacağından emin olduysan, bunları okuduğunda onun aklına gelen kişi ben olmayacağım diyorsan ve onun için mutluluk başkasının gülüşündeyse, onun dünyası senin için dönmüyorsa, onun dünyasında sana yer yoksa, zaten imkansızsa... o zaman vazgeçeceksin. demek ki hakkı değil bu kadar sevilmek. sevmeyi sevmekse yaptığın ve yapmakta kararlı olduğun ; aynanın karşısına alıp kendini, içinle yüzleşip değer mi diye soracaksın. onun saçları her şeyden değerliydi belki ve yalnızca bir kez karıştırıp şebek demek için bekledin hatta beklersinde ama asla olmayacaksa.... kendine söyle artık vazgeçmelisin. çünkü ne beklenen gelir ne de gelince senin kadar sever. bugün artık vazgeç. burda bir amacın olduğunu hatırla, gelecekte bir eğitimci olacağını bunun çok değerli olduğunu, kendini geliştirmen gerektiğini ve öğrenecek daha ne kadar çok şey olduğunun farkına var . gelmiyorsa gelmiyordur. kendine yürünecek çok daha güzel yollar bulabilirsin. doğru yolu bulabilmemiz dileğiyle...

ne kadar iyi anlatmışsın güzel sevmeyi.

teşekkür ederim