kendinizle konuşun arkadaşlar bu böyle olursa böyle olur, şöyle olursa üzülürsün deyin.zamanla dert ettiğimız şeylerin ne kadar da önemsiz, gereksiz kuruntular olduğunu, hayatımız boyunca aslolanın sadece nefes almak olduğunu , gerisinin bir şekilde hallolduğunu anlıyoruz zaten.kendinizi veya karşınızdakini kim olursa olsun suçlamadan önce düşünün, bir insanı kırmak ve bunu vicdanınıza yedirebilmek çok kolay olmamalı.hepimiz biliyoruz ki en büyük kırgınlıklar ne taş ne de sopayla oluşuyor, her şey fazlasıyla anlam yüklediğimiz o küçük harf toplulukları yüzünden.sevelim, sevilelim, ağlayalım, gülelim, çay içelim, şiir okuyalım, otobüs camlarından hayat akarken bizi anlatan müziklerimizi dinleyelim, çocukları gördükçe gülümseyelim, ölümden degil ardımızda bırakacaklarımızdan korkalım, az ve öz insanlar biriktirelim, en güzel hataları biz yapalım ve en güzel biz gülelim ve bunlar gibi bir sürü şey.bunları yazdım çünkü ben de çok güçsüz biriyim ve sadece içimi dökerek bunları kendimle konuşarak üstesinden gelebiliyorum zor zamanlarımın.yani bizi en iyi anlayan da doktorumuz da kendimiz olalım