anonim
beyaz bir sayfa sanki kafamın içi. bir ay önce taktığım hiçbir şey yok, hepsi uçmuş gitmiş.İçimden bir ses ordalar diyor. sadece sırtımı döndüm ve koşarak kaçtım. maddi sorunlardan, geçmişten, aşktan... hepsinden kaçtım , ya onlar saklanıyor ya da ben. yoruldum. pes ettim. bıraktım. ben acıları genelde tüketene kadar yaşarım.yani yaşardım.biter ve yerine yenileri gelirdi.ama şimdi deniz durgun.belki yıkıldım da üstüme düşenleri görmüyorum.kendimi bugüne aldım ve dünü bıraktım. uçurtmanın ipi koptu. planları çöpe attım, beklentilerimi attım, kırgınlıkları attım. İçimdeki kuşların kanatları kırıldı diyip bulutları siyaha boyadım. son olarak bulutları dağıtıp yerine güneş çizdim.ya kendimi gerçekten çok iyi hissediyorum ya da acı bi yanılgı. ölüm bu kadar yakın ve gerçekken hiçbir acıya göğüs kafesimde yer vermek istemiyorum.görmek ve düşünmekte istemiyorum.yeniden yorulana kadar kaçmaya devam 👋

Yorumlar