birçok şehir gezdim, birçok insan tanıdım, birçok insanla arkadaş oldum. hepsi sevmek, aşık olmak istiyir ancak hiçbiri fedakarlik yapmak istemiyor. sadece boş zamanlarını doldurmak istiyor. kimse yoğunluğundan ya da kullandıkları vakitlerden ayirmak istemiyor sevdiği insan icin. sevmek gerçekten böyle bir sey mi sizce? ben mi yanlis biliyorum yoksa onlar mi? sevmek insandan insana farkli olur onu kabul ediyorum ama bunun genel kural( kural diyorum daha uygun kelime bulamadim) i yok mu ? basit bir olgu gibi sanki herkes birilerini bir seyleri sevmek benimsemek istiyor ancak bu yonde hicbir caba göstermiyor. sanirim ben biraz da bundan kaybettim. bir insanin kaybedebilecegi herseyi kaybettim. bizim hic yüzümüz gulmeyecek mi be.