"hep böyle mi bakarsın ?" diyebilmiştim sadece. ne kadar da uzun zaman olmuş bu soruyu soralı.. geçen zamanda cevabını kendiliğimden aldım. her gün dahada içten oluyor bakışlarının güzelliği.. "nasılsın" sorunla başbaşa buluyorum hep kendimi. "seni gördükçe daha iyi oluyorum" demek yerine "iyiyim" demekle yetiniyorum. İçindekileri dökememek ne kötü birşeymiş. duygularımın karşılıklı olup olmadığını bilebilsem keşke.kütüphanede beni gördüğünde bir "kolay gelsin" diyişin bile ne kadar da kolaylaştırıyor herşeyi:)okulun bitmesine bu kadar az kalmışken,hiç bir şey olamadan buradan gitmemek tek umudum. son olarak attila ilhan ile kapatayım bu güzel günü. ' gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım..'

madem öyle sen de biraz uğraşsana

konuyu biraz açar mısın

karşılık alamayacak olmam beni korkutuyor.